Mawiają, że Paryż to miasto zakochanych. Postanowiliśmy to sprawdzić na własnej skórze i odwiedzić miasto miłości, mody, szyku i Mona Lizy w naszą drugą rocznicę ślubu. W drodze do Paryża Wylot do stolicy Francji mieliśmy z Warszawy. Po dojechaniu do Warszawy, pozostawieniu v40-tki na parkingu i dotarciu na lotnisko szybko przeszliśmy odprawę (przypominam, że osoba na wózku, która nie chodzi ma oznaczenie WCHC). Samolot niestety nie stał przy rękawie więc na pokład dostaliśmy się za pomocą pojazdu o wdzięcznej nazwie – ambulift (to taka samochodo-winda), następnie wózek pokładowy i hop – ja już siedzę, a Goha po chwili obok mnie. Nasz poranny lot odbył się na pokładzie samolotu Embraer 195 PLL LOT (już tylko z wafelkiem :)) – bilety kupiłem podczas Szalonej Środy. Po około 2 godzinach lotu byliśmy na miejscu. W Paryżu wylądowaliśmy na lotnisku Charles de Gaulle, tam już był rękaw więc poszło szybciej. Oczywiście nie odbyło się bez rewelacji, bo Francuzi zapomnieli przynieść do rękawa mój wózek, w związku z tym posiedziałem trochę na wąskim pokładowym. 🙂 Po tym jak już mój wózek się znalazł, prowadzeni przez pracownika lotniska, ruszyliśmy do wyjścia. Jak dla mnie, wyjście z przylotów na lotnisku de Gaulle to mega zagadka. Szliśmy, jeździliśmy windami, a nawet ruchomymi chodnikami. Po kilkunastu minutach w końcu dotarliśmy do wyjścia przy postoju taksówek. Pani zawiadująca taksówkami, mówiąca wyłącznie po francusku, w chwilę zorganizowała nam taksówkę. Niestety okazało się, że przednie drzwi są za małe i ja nie dam rady wsiąść, a z tyłu nie jeżdżę. Sytuacja powtórzyła się kilka razy (co oni mają tu za samochody!?). Postanowiliśmy wziąć sprawy w swoje ręce i dzięki lotniskowemu wifi znaleźliśmy kontakt do firmy taksówkarskiej oferującej samochody dostosowane do potrzeb ON. Po kilku minutach przyjechał Pegout z rampą i takim oto środkiem transportu dotarliśmy do hotelu. W Paryżu nocowaliśmy w hotelu Floride-Etoile mieszczącym się około 300 metrów od Placu Trocadero. Przed wejściem do hotelu był dość wysoki próg o czym hotel nie raczył wspomnieć w opisie dostępności dla ON. W pokoju natomiast hotelowym było przestronnie i łazienka, mimo nie tak sporych rozmiarów, była dostosowana tak jak to powinno mieć miejsce. Stwierdziliśmy zatem, że jeden głupi próg nie popsuje nam urlopu w Paryżu. Guma i wieża Eiffla nocą Po zameldowaniu się w hotelu postanowiliśmy przejść się po okolicy i poszukać sklepu z jedzeniem i winem. 🙂 Kierunek naszego spaceru wybraliśmy drogą losowania – idziemy w prawo. Po kilku minutach spaceru wąskimi uliczkami dotarliśmy do sklepu spożywczego. Zrobiliśmy zakupy i tu zaczęła się nasza przygoda – jeszcze takiej nie mieliśmy. Po wyjściu ze sklepu okazało się, że w prawej oponie mojego wózka jest pusto, null, zima – powietrza nie ma… Ok, bez paniki, zapewne zeszło powietrze. Wróciliśmy do hotelu i dowiedzieliśmy się od recepcjonisty gdzie jest najbliższa stacja benzynowa, w której możemy napompować moje koło (niestety pompki w hotelu nie mieli). Dostaliśmy namiar i Goha poszła z kołem od wózka na spacer uliczkami Paryża. Ja zostałem w hotelu, żeby jazdą nie uszkodzić felgi. Minęło kilkadziesiąt minut i Goha triumfalnie wróciła z napompowanym kołem. Uff, udało się, to był tylko brak powietrza. Goha założyła koło na miejsce i, już pod wieczór, ruszyliśmy w poszukiwaniu wierzy Eiffla. Faktycznie okazało się, że hotel jest bardzo blisko jednej z głównych atrakcji Paryża. Dotarcie na Plac Trocadero, skąd pięknie widać wieżę, zajęło nam około 5 minut. Po drodze próbowano nam wcisnąć małe Eiffle w każdej możliwej odmianie: miedzianej, drewnianej, plastikowej, świecącej, na czapce, koszulce itd. Dziarsko odganialiśmy się od wieżo-sprzedawców, bo z doświadczenia wiemy, że takich rzeczy nie kupuje się w miejscach obleganych przez turystów, gdyż cena jest minimum razy 5. Na placu byliśmy już po zmroku, więc ludzie zbierali się w celu obejrzenia świetlnego spektaklu, który odbywać się miał na wieży. My także zostaliśmy. Goha znalazła kawałek wolnego schodka dla siebie i przez kilkanaście minut w zauroczeniu oglądaliśmy świecącą budowlę. Jeśli interesują Cię atrakcje w Paryżu to zajrzyj do naszych pozostałych wiele takich miejsc i sądzimy, że znajdziesz coś co Cię zainteresuje. Widok był zachwycający, jednak po jakimś czasie nam się znudził więc postanowiliśmy pójść coś zjeść. Znaleźliśmy miłą restaurację w jednej z bocznych uliczek i po posiłku wróciliśmy do hotelu. Zdobywamy wieżę i… guma Następnego dnia naszego pobytu postanowiliśmy spróbować dostać się na samą górę wierzy Eiffla. Wyruszyliśmy tuż po śniadaniu, żeby ominąć tłok. Aby zwiedzić trochę miasta wybraliśmy okrężną drogę pod wieżę (nie wiedzieliśmy naówczas, że innej nie ma). Poszliśmy wzdłuż Avenue du Président Wilson, potem na most i wzdłuż Sekwany (obok Musée du quai Branly) na Pola Marsowe. Polecam spacer po parku po północno-wschodniej stronie Wieży Eiffla, jest śliczny i bardzo ładnie z niego widać budowlę. Po dotarciu pod samą wieżę okazało się, że kolejka do wejścia już stoi i czekania jest na jakieś 3-4 godziny. Tragedia! Zasmuceni faktem, że nie uda nam się zobaczyć panoramy Paryża, postanowiliśmy obejść wieżę dokoła. Okazało się to trafionym pomysłem, ponieważ pracownik obsługi zaczepił nas i zapytał, czy chcemy wjechać na górę? Oczywiście! Miły Pan poinformował nas, że osoba niepełnosprawna i opiekun wchodzą bez kolejki i do tego bilety mamy z ulgą. Pracownik nawet mnie przepraszał, że sam nie mogę kupić biletu bo bramka jest za wąska. 🙂 Tutaj mała podpowiedź: osoby na wózku chcące wjechać na górę wieży Eiffla powinny od razu udać się w okolicę lewej stopy wierzy, stojąc plecami do Sekwany i Palcu Trocadero, wejście oznaczone jest niebieskim znaczkiem. Tym sposobem dostaliśmy się do windy w kilka minut i po chwili byliśmy już na górze. Niestety osoby na wózku mogą wjechać tylko na drugie piętro, bo aby jechać wyżej trzeba wejść kawałek po schodach. Mimo tego, że nie na czubku, to byliśmy na 115-tu metrach. Widok jest nie do podrobienia. Polecamy! Zresztą zobaczcie sami. 🙂 Spacerując po punkcie widokowym zauroczony widokami poczułem, że jakoś kiepsko mi się porusza. Co się okazało? Dętka znów pusta. 🙁 W związku z tym, z mizernymi minami, zjechaliśmy z Eiffli. Na dole spotkaliśmy policjantów i spytaliśmy ich o miejsce gdzie możemy napompować moje koło. Niestety oni po francusku, my po angielsku, więc jak się domyślacie nic z tego nie wyszło. W między czasie Paryż się palił. Całe szczęście Goha znała lokalizację stacji, na której była poprzedniego dnia więc obraliśmy azymut na ową stację – najkrótsza droga prowadziła przez ogrody i plac Trocadero. Po przejściu przez Sekwanę znaleźliśmy fajną karuzelę (na lewo od ogrodów). Kilka zdjęć i idziemy dalej, cały czas pod górę. Na końcu ogrodów naszym oczom ukazały się długie schody. Oczywiście zero podjazdu czy windy. Na nasze szczęście znalazło się dwóch miłych, młodych Francuzów, którzy wtargali mnie na plac. Dalej już było płasko, choć nadal pod górkę. Po dojściu na stację i podpięciu mnie do kompresora nasze miny jeszcze bardziej zmarniały. Nic się nie pompuje – pękła dętka. Nie mieliśmy zapasowej więc Goha udała się do sklepu na stacji spytać gdzie można takową kupić. Z racji na to, że sprzedający ni w ząb nie mówił po angielsku zawołał kierownika, bo Goha nie dała się zbyć tak łatwo (niejeden już próbował :P). szef stacji wyjaśnił, że oni nie posiadają takich rzeczy, ale spróbuje nam pomóc. Zabrał nas do warsztatu znajdującego się obok stacji. Na miejscu podstawił pod mój wózek podnośnik samochodowy, zdjął koło, wyjął dętkę i okazało się, że jest wielka dziura obok wentyla i nie da się tego naprawić. 🙁 Jednak nie zostawił nas samych z problem. Na chwilę zniknął i wrócił z informacją, że w sklepie sportowym nieopodal mają takie dętki i że on zaraz tam podjedzie, kupi co trzeba i wymieni. Nasze szczęście nie znało granic. Ja dalej stałem na podnośniku, który okazał się trochę niesprawny, więc Goha co chwilę musiała go podpompowywać. 🙂 W między czasie, jak czekaliśmy na powrót kierownika stacji, jego pracownik przyniósł nam wodę (było bardzo gorąco, a stacja była na słońcu). Po kilkudziesięciu minutach szef wrócił „z tarczą”. 🙂 Szybko wymienił dętkę i wózek był jak nowy. Dziękowaliśmy, dziękowaliśmy i dziękowaliśmy bo w końcu nasz urlop był uratowany. Do tego wszystkiego, kiedy zapytaliśmy, ile mamy zapłacić za dętkę, pomoc i wodę odrzekł, że nic, że chce abyśmy spędzili miły czas w Paryżu. Genialnie pozytywny i uczynny człowiek! Jeszcze raz, z całego serducha, dziękujemy! Resztę dnia postanowiliśmy spędzić błądząc po urokliwych uliczkach Paryża. Był to niesamowity dzień. Nie dość, że podziwialiśmy panoramę Paryża z Wieży Eiffla, poczuliśmy klimat paryskich uliczek, to do tego na swojej drodze spotkaliśmy wielu przyjaznych ludzi. I jak tu się nie zakochać w Paryżu? Kolejne dni zapowiadały się świetnie. Zachęcam do przeczytania relacji z kolejnego, naszego dnia w Paryżu. Zapraszamy na nasze grupy Od poniedziałku do piątku zajmuję się grafiką na potrzeby reklamy, w międzyczasie obserwując promocje lotnicze. Bardzo, bardzo lubię pokera, w każdym jego aspekcie :) Tetraplegik, wózek aktywny.

Co zwiedzić w Paryżu? Wieża Eiffla, Luwr czy Katedra Notre Dame nie bez powodu stanowią największe atrakcje Paryża! Sprawdź ceny biletów, godziny otwarcia, dojazd, pobliskie problem w zwiedzaniu Paryża stanowią ograniczenia czasowe. Stolica Francji jest tak ogromna i oferuje tak wiele atrakcji, że z pewnością zabraknie Wam czasu na zobaczenie wszystkich miejsc, wartych uwagi. Należy więc ustanowić pewne priorytety w zwiedzaniu. Jeśli zastanawiasz się, co zobaczyć w Paryżu, proponuję rozpocząć zwiedzanie tego przepięknego miasta od takich klasyków, jak Wieża Eiffla, Luwr i Katedra Notre-Dame. Te sztandarowe, monumentalne budowle przewijają się jako największe atrakcje Paryża w niemalże każdym przewodniku. I nie bez powodu! Z jednej strony ze względu na swoją sławę stanowią swoiste symbole miasta, a z drugiej strony są naprawdę intrygującymi obiektami architektonicznymi, których nie można pominąć podczas zwiedzania Paryża. Zyskały sobie popularność dzięki swojemu nieprzemijającemu odpowiemy sobie na pytanie “Co zwiedzić w Paryżu?”, wybierając te największe atrakcje stolicy Francji, oczywiście narazimy się trochę na obcowanie z tłumami innych turystów. Czasem kolejki do Luwru czy Wieży Eiffla dłużą się niemiłosiernie! Ale czy nie byłoby Wam żal zawitać w Paryżu, nie mogąc osobiście doświadczyć piękna tych zabytków? Niewątpliwie charakteryzuje je osobliwy urok, który pomimo natłoku turystów, nadal może poruszyć. I dlatego warto do nich zawitać chociaż raz w życiu! Odkryj zatem największe atrakcje Paryża, poznaj ich historię, dowiedz się, jak najłatwiej do nich dotrzeć, ile kosztują bilety wstępu i jakie są godziny otwarcia tych obiektów. Przygotowałam też kilka przydatnych tricków na oszczędzenie czasu i pieniędzy 😉 Zapraszam do lektury!CO ZWIEDZIĆ W PARYŻU – WIEŻA EIFFELAPrawdopodobnie najbardziej rozpoznawalna budowla na świecie, a współcześnie symbol Paryża. Współcześnie, ponieważ nie jest aż tak archaicznym obiektem – została wybudowana w 1889 roku na podstawie projektu Gustave’a Eiffela. Pojawiwszy się w krajobrazie XIX-wiecznego Paryża, wzbudzała spore kontrowersje. Mimo, że Art Nouveau przeżywało akurat swój największy rozkwit, to celowało jedynie w metalowe zdobienia, nie całkowicie stalowe konstrukcje. Wielu mieszkańców Paryża nie akceptowało tak radykalnej zmiany w pejzażu miejskim. Należy jednak pamiętać, że pod względem stylu architektonicznego, Wieża Eiffela zalicza się do nie potrafię obiektywnie jej ocenić. Zwiedzając Paryż, cieszyłam się, gdy widziałam Wieżę Eiffela choć z oddali. Patrzyłam na nią przez pryzmat wszystkich zdjęć i filmów, w których Wieża Eiffela była zawsze tym elementem symbolizującym Paryż i jedną z największych atrakcji Paryża. Na pewno przechodząc tuż u podnóża Wieży, czuje się jej ogrom, a podziwiając z oddali, doznaje się tego utwierdzenia, że tak, oto jesteśmy w stolicy Francji! Ale czy Wieża Eiffela jest piękna sama w sobie? Na to pytanie nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć. Jest wyjątkowa, inna i przez to interesująca, ale czy ładna – to musi ustalić każdy indywidualnie. Polecam natomiast podziwiać ją jako nieodłączny element paryskiego najładniej prezentuje się Wieża Eiffla i gdzie można zrobić najciekawsze pamiątkowe zdjęcie z podróży do Paryża? 😉schody Palais de Chaillot, koło przystanku metro Trocaderoidąc w kierunku Wieży Eiffela od Trocadero, przy pobliskiej karuzeliulica rue de l’Universiténad brzegiem SekwanyPola Marsowedach galerii handlowej PrintempsŁuk Triumfalnywieża Tour Montparnasse (chyba najlepszy punkt widokowy na panoramę miasta z Wieżą Eiffela)może mniej pamiątkowo, ale bardzo artystycznie i fotogenicznie – cmentarz PassyJAK DOJECHAĆ DO WIEŻY EIFFELA?METROOd strony Pól Marsowych:stacja metro École Militaire, linia 8stacja metro Dupleix lub Bir Hakeim, linia 6stacja metro la Motte-Picquet – Grenelle, linie 6, 8, 10Od strony Palais Chaillot: stacja metro Trocadero, linie 6, 9RERStacja Champ de Marc – Tour Eiffel, linia RER CINNE PRZYDATNE INFORMACJE DOTYCZĄCE ZWIEDZANIA WIEŻY EIFFELAInformacje aktualne na dzień 3 grudnia otwarcia9:00 – 00:45 – w sezonie letnim (21 czerwca – 2 września)9:30 – 23:45 (ostatnie wejście o 23:00) – poza sezonem letnimCeny za wjazd widną na ostatni poziomDorośli: 25,00 €Osoby w wieku 12 – 24 lata: 12,50 €Dzieci w wieku 4 – 11 lat: 6,30 €Dzieci do lat 4: wstęp darmowyCeny za wejście schodami do 2. piętra i wjazd windą od 2. piętra na ostatni poziomDorośli: 19,00 €Osoby w wieku 12 – 24 lata: 9,50 €Dzieci w wieku 4 – 11 lat: 4,80 €Dzieci do lat 4: wstęp darmowyBilety należy rezerwować on-line przez oficjalną NOCLEGÓW W OKOLICY WIEŻY EIFFELA?Najniższa cena w tej okolicy – Hotel Eiffel Rive Gauche – 193 zł za osobę za noc poza sezonem, współdzielona łazienkaWyższy standard niewiele drożej – Residence Champ de Mars – 230 zł za osobę za noc poza sezonemPiękny wystrój – Hotel du Champ de Marc – ok. 300 zł za osobę za noc poza sezonemCO ZWIEDZIĆ W PARYŻU – LUWRJedno z największych i najsłynniejszych muzeów na świecie o pokaźnej kolekcji dzieł z różnych zakątków globu. Do najsłynniejszych pozycji należą niewątpliwie “Mona Lisa” Leonarda da Vinci oraz rzeźba Wenus z Milo z II w. Liczba zbiorów i powierzchnia samego Luwru są tak ogromne, że jeden dzień zdecydowanie nie wystarczy, by zobaczyć wszystkie pozycje. Warto więc zapoznać się wcześniej ze spisem zgromadzonych dzieł oraz z planem budynku, by możliwie efektywnie wykorzystać wizytę w muzeum. Jeśli idzie zaś o sam gmach Luwru – został wybudowany w 1190 roku za rozkazem Filipa Augusta. W XIV wieku stał się siedzibą królewską, a w XVI wieku został przekształcony w renesansowy pałac. Jako muzeum zaczął funkcjonować za czasów Napoleona i nieprzerwanie pełni tę funkcję do dziś. Luwr jest również interesujący pod względem architektonicznym, a na jego dziedzińcu znajdziemy słynną szklaną piramidę. Ponadto, w pobliżu gmachu rozpościerają się malownicze ogrody Tuileries, z Wieżą Eiffela w DOJECHAĆ DO LUWRU?METROStacja metro Palais Royal Musée du Louvre – linie 1, 7AUTOBUS Przystanek Palais Royal Musée du Louvre – linia 48Przystanek Saint-Honore – Valois – linie 21, 81Przystanek Louvre – Rivoli – linie 21, 67, 69, 72, 74, 81, 85, N15, N16INNE PRZYDATNE INFORMACJE DOTYCZĄCE ZWIEDZANIA LUWRUGodziny otwarciaod 9:00 do 18:00w środy i piątki czynne do 21:45Muzeum jest czynne codziennie z wyjątkiem wtorkówCeny15 € – bilet zakupiony w kasie na miejscu17 € – bilet zakupiony on-lineDarmowy wstęp w pierwszą niedzielę każdego miesiąca między 18:00 a 21: wstęp dla osób do 18 roku życia, oraz dla obywateli Europejskiej Strefy Ekonomicznej do 25 roku życiaBilety można zarezerwować on-line na oficjalnej stronie. Kupując bilet on-line zyskujemy szansę na wejście do Luwru w czasie krótszym niż 30 aktualne na dzień 3 grudnia NOCLEGÓW W OKOLICY LUWRU?Opcja budżetowa – Appi Hotel – ok. 130zł za osobę za noc poza sezonem; blisko Les Halles, Pompidou i Luwru. niestety trochę ciasnoDużo lepszy standard, ale i odpowiednio drożej – Timhotel Le Louvre – ok. 280 zł za osobę za noc poza szczytem sezonu, ze śniadaniem – 325 złApartament 3-osobowy – Villa du Louvre – 255 zł za osobę za noc poza sezonem; piękny, choć o niewielkiej powierzchniCO ZWIEDZIĆ W PARYŻU – KATEDRA NOTRE-DAMESłynna katedra Paryża, która zyskała sobie międzynarodową popularność dzięki licznym adaptacjom powieści Victora Hugo “Dzwonnik z Notre-Dame”. Ta budowla sakralna mieści się w samym sercu miasta na wyspie Île de la Cité. Nie trzeba być architektem lub wielkim fanem architektury, by docenić jej ogrom i piękno. Sama nie przepadam za zwiedzaniem kościołów katolickich – chyba zbyt wiele w życiu już ich widziałam, nie robią na mnie równie wielkiego wrażenia, jak mogłyby cerkwie prawosławne czy świątynie shintoistyczne. Lecz katedra Notre-Dame, to obiekt, który potrafi wzbudzić zachwyt. Potężne, barwne rozety, galeria chimer zdobiących balustradę łączącą wieże, jeden z największych dzwonów świata oraz wspaniały portal Najświętszej Maryi Panny, to elementy katedry, obok których nie przejdziemy wrażenie wywiera również czas poświęcony na wybudowanie katedry. Kamień węgielny został położony w 1163 roku, lecz budowa trwała około 170 lat! Katedra jest sztandarowym przykładem wyznaczników stylu gotyckiego – strzelistość, wkomponowanie licznych witraży oraz łuków przyporowych czy konstrukcja pięcionawowa – to tylko kilka z elementów charakterystycznych dla tego stylu, którymi ta katedra rónież może się poszczycić. Obiektywnie mogę zachęcić do odwiedzenia Notre-Dame – na pewno nie należy do grona przereklamowanych atrakcji turystycznych – jej popularność jest w pełni uzasadniona, a jej piękno nadal DOJECHAĆ DO KATEDRY NOTRE-DAMEMETROStacja metro Cité – linia 4Stacja metro Châtelet – linie 1, 4, 7, 11, 14RERStacja Saint-Michel – Notre-Dame – linie RER B, RER CINNE PRZYDATNE INFORMACJE DOTYCZĄCE ZWIEDZANIA KATEDRY NOTRE-DAMEInformacje aktualne na dzień 3 grudnia do środka katedry jest darmowy. Należy jednak przygotować się na potężne opłata obejmuje ewentualne wejście na wieżę i do wnętrza otwarcia7:45 – 18:45w soboty do 19:15Darmowe zwiedzanie katedry z przewodnikiem anglojęzycznym w środy i czwartki o 14:00 i w soboty o 14: 8:00 – 8:30, 9:00 – 9:30, 12:00 – 12:30, 18:15 – 18:45Oficjalna stronaCenyKrypta: Dorośli – 8 €Zniżka dla osób do 26. roku życia – 6€Wstęp darmowy dla dzieci i młodzieży do lat na stronieWieże:dorośli – 10 €osoby spoza UE do 26. roku życia – 8 €Wstęp darmowy dla dzieci i młodzieży do lat 18 oraz dla mieszkańców UE do 25. roku życiaObowiązkowa rezerwacja godziny zwiedzania (na miejscu lub poprzez darmową aplikację JeFile)Więcej na stronieSZUKASZ NOCLEGÓW W OKOLICY KATEDRY NOTRE-DAME?Najściślejsze centrum miasta, więc ciężko o budżetowy nocleg. Niemniej, mam kilka fajnych propozycji:Apartament4-osobowy Our Lady Cathedral – przy 4 osobach cena poza szczytem sezonu wychodzi ok. 280zł na osobę za noc; bardzo estetyczny wystrój i przede wszystkim genialna lokalizacja – na samej wyspie Ile de la Cité, skąd na piechote można zwiedzić Katedrę, kaplicę Sainte Chapelle, Luwr, Pompidou, a po drugiej stronie rzeki – Dzielnicę ŁacińskąApartament 2-osobowy Bijou Saint Louis – cena poza sezonem to ok. 270 zł za osobę za noc; lokalizacja na pobliskiej wyspie Ile Saint Louis i przepiękny wystrójPo tańsze opcje trzeba ruszyć poza te dwie wyspy, np. do Dzielnicy Łacińskiej – Hotel le Petit Trianon– 160 zł za noc za osobę poza sezonem; skromnie, ale nadal bardzo blisko do wielu miejsc na piechotę;Alternatywnie w podobnej lokalizacji – Hotel Marignan – 220 zł za osobę za noc poza sezonem, śniadanie w cenie; zdecydowanie estetyczniej, niż w przypadku pozycji nr. 3

Wieża Eiffla jest nie tylko główną atrakcją Paryża – to symbol całego miasta oraz jeden z symboli państwa. Należy do najbardziej rozpoznawalnych konstrukcji na świecie, dlatego będąc w Paryżu nie można odpuścić sobie wjazdu na jej szczyt, by z góry móc podziwiać jedno z najpiękniejszych miast świata. Historia wieży i podstawowe dane Wieża Eiffla została zbudowana w latach 1887-1889 na światową Wystawę Powszechną prezentującą najnowsze osiągnięcia technologiczne i upamiętniającą stulecie rewolucji francuskiej. Jej projektantem był francuski inżynier Gustave Eiffel, którego nazwisko dzięki niej przeszło do historii nie tylko Francji, ale i całego świata. Kiedy powstała, mieszkańcy Paryża długo nie mogli jej zaakceptować. Twierdzili, że szpeci panoramę metropolii. Obecnie nikt nie jest w stanie wyobrazić sobie Paryża bez charakterystycznej konstrukcji. Wraz z anteną (24-metrową znajdującą się na jej czubku) mierzy 324 metry. Aż do 1930 roku była najwyższą konstrukcją na świecie. Złożona została z ponad 18 000 elementów spojonych około 2,5 milionami nitów. Waży aż 7300 ton i składają się na nią trzy poziomy. Taras widokowy na wieży Eiffla Zwiedzanie – wjazd Mając bilet na konkretną godzinę przybywamy oczywiście trochę wcześniej. Na teren gdzie znajduje się wieża możemy wejść dwoma bramami. Mniej zatłoczona jest ta wschodnia, od strony pól marsowych. Do samego wejścia zwykle jest mniejsza lub większa kolejka, a w tym miejscu sprawdzany jest po prostu bagaż podręczny. Dopiero po przejściu tych bramek stajemy w kolejce do windy wjeżdżającej na wieżę i tam sprawdzane są bilety. Kolory kolejek W zależności od kupionej opcji, ustawiamy się w odpowiedniej kolejce. Zielona – dla osób wjeżdżających windą;Niebieska – dla osób wchodzących po schodach do II piętra, a następnie na szczyt – dla osób nieposiadających biletów (kolejka do kas) Do drugiego piętra można się dostać zarówno schodami, jak i windą. Na tym poziomi znajduje się sklep z pamiątkami, restauracja (Jules Verne), koktajl bar i lodziarnia. Do trzeciego, czyli na szczyt, dojeżdża już tylko winda. Kupując bilet z wjazdem windą na całą trasę, czyli na szczyt, w drodze powrotnej można z drugiego piętra pójść schodami pieszo. Raz, mogą być kolejki do windy, dwa można zejść w dół schodami by jeszcze trochę od wewnątrz podelektować się tą niezwykłą konstrukcją. Przy ładnej pogodzie widoczność ze szczytu to zasięg aż 65 kilometrów. Przy złej można nie dostrzec nawet placu u podnóża wieży. Konstrukcja może się także lekko kołysać, w granicach 6-7 cm. Sam czubek przy bardzo wietrznej pogodzie może odchylić się nawet o 18 cm. Z informacji praktycznych – na samym szczycie jest toaleta. Poza tym na każdym z poziomów są dodatkowo płatne lunety, skala porównująca najwyższe budowle światowe względem Wieży Eiffla (z Polski oczywiście wymieniono Pałac Kultury i Nauki) i kilka stanowisk z historią budowli i znamienitymi osobami, które na niej gościły. Wieża Eiffla – ciekawostki Wieża Eiffla po 20 latach od jej wzniesienia miała być rozebrana. Na taki okres czasu wydzierżawione były pod nią Pola Marsowe, na których po dziś dzień stoi. Przed rozbiórką uratowało ją na początku XX wieku radio, gdyż okazało się, że jest idealnym miejscem na lokalizację anten. Co 7 lat cała wieża jest na nowo malowana, aby zapobiec jej rdzewieniu. Zużywane jest do tego około 6 ton farby. Nie ustające prace na wysokościach prowadzone na niej nie są niczym dziwnym. Za dnia monumentalna szara konstrukcja widoczna jest praktycznie z każdego zakątka Paryża. Nocą zmienia się w lśniącą światełkami latarnię, która o każdej pełnej godzinie począwszy od godziny przez pięć minut migocze. Gustave Eiffel zasłynął nie tylko z zaprojektowania paryskiej wieży, nazwanej później jego nazwiskiem, ale jest również autorem nowojorskiej Statuy Wolności – lecz i o tym wiele osób wie. Mało kto jednak wie, że Gustave Eiffel wymyślił np. podwiązki do pończoch. Wieża Eiffla – widok z góry Pole Marsowe Pole Marsowe, po francusku Champ de Mars, obecnie słynie ze znajdującej się na nim Wieży Eiffla. Wcześniej był to plac musztry i parad wojskowych, gdyż po przeciwnej stronie niż Wieża Eiffla, na jego drugim końcu, znajduje się Szkoła Wojskowa (Ecole Militaire), wybudowana w połowie XVIII wieku. Jest to rekreacyjny teren zielony, który jest miejscem spacerów, treningów sportowych, wyprowadzania psów, zabaw z dziećmi i miejscem tak lubianych przez francuzów pikników. Duża ilość zielni, alejek i ławek u podnóża wieży Eiffla sprawia, że jest to miejsce, po którym warto pospacerować, by poczuć się jak mieszkaniec. Ceny Rodzaj biletu Dorośli Młodzież (12 – 24 lat) Dzieci (4 – 11 lat) Winda na szczyt 25,90 euro 13,00 euro 3,20 euro Schody + winda na szczyt 19,70 euro 9,80 euro 2,50 euro Winda na 2. piętro 16,60 euro 8,30 euro 2,00 euro Schody na 2. piętro 10,40 euro 5,20 euro 1,30 euro Zakup biletów Bilety do rezerwacji online są dostępne do 60 dni wcześniej. W przypadku biletów z opcją wejścia po schodach zaledwie max 7 dni wcześniej. Bilet kupowany elektronicznie można wydrukować (potrzebny będzie kod kreskowy) lub pokazać na ekranie smartfona. Dla osób, które nie kupiły wcześniej biletu, rozwiązaniem może być kupienie wejściówki przez pośrednika. Będzie drożej, ale z gwarancją wejścia. Wejścia te organizowane są z anglojęzycznym przewodnikiem, który opowie o tej niesamowitej konstrukcji oraz wręczy wam odpowiednie bilety. Szczegóły – bilety na wieżę Eiffla. Dojazd Wieża Eiffla znajduje się w ścisłym centrum miasta, nad Sekwaną, a wiele przystanków w okolicy jest oznaczona po prostu jako Tour Eiffel. Przy wieży Eiffla zatrzymuje się autobus turystyczny oraz Batobus. Bardzo blisko do przejścia jest ze stacji metra Bir-Hakeim, gdzie dojedziemy linią numer 6 oraz pociągiem RER C. Po drugiej stronie Sekwany znajduje się stacja metra Trocadero. Nasz film Wieża Eiffla od strony pól marsowych

Jak Cię widzą, tak Cię piszą. Gdybym miała powiedzieć co na jest najpiękniesze, to z pewnością są to zdjęcia. Mam ogromne szczęście, że nie muszę korzystać ze stockowych produktów. Wszystkie fotografie, które nadają tekstom charakteru i – jak to się mówi – robią robotę, są dziełem człowieka renesansu, wspaniałego fotografa Ignacego Cembrzyńskiego, autora bloga i właściciela Ignacy efektownie włada nie tylko aparatem, ale także słowem i zgodził się pisać dla cotygodniowe felietony poświęconego jego licznym podróżom do francuskiej stolicy. Dla mnie to wielki zaszczyt, dla Was – mam nadzieję – przyjemność. Czytajcie, oglądajcie, inspirujcie się… Paryskie bistra – fotograficzny temat rzeka Oczywiście są w Rzymie, w Berlinie czy Londynie. Miejsca, w których ludzie piją kawę, wino czy piwo; jedzą posiłki. A jednak te paryskie są inne. Muszę pozostać racjonalny zatem nie będę pisał o magii z nich płynącej. A może jednak ?Dla fotografa temat nieskończony. Dla mnie bezustanne dążenie śladami Eugene Atgeta czy Brassai’a – niedoścignione wzory. Ale też uwieczniali Paryż w zupełnie innym czasie – poza tym, że technicznie zdjęcia robiło się trudniej, łatwiej było uwieczniać sceny. Ludzie inaczej reagowali. Wędrówka paryskimi ulicami w poszukiwaniu ” kawiarnianych scenek” jest znakomitym ćwiczeniem oka. Mnie zdarza się czasem nie podnosić aparatu – wiem, że ludzie zareagują, a czar pryśnie. Takie sceny trafiają do archiwum „fotografii nie zrobionych”. Paryskie lokale dla mnie najciekawsze stają się wieczorami – ludzie zamknięci w kręgu światła; wszystko staje się bardziej intymne. Łatwiej z aparatem pozostać w cieniu. Nieoceniony staje się super jasny obiektyw i pewna ręka; statyw zdecydowanie odstrasza. Szkoda, że w tych trudnych do opisania czasach, nawet francuska knajpka stała się celem zamachu. Signum temporis… Amerykanka w Paryżu Dziś o mało ogranym spojrzeniu na Wieżę Eiffla, Amerykance w Paryżu i filmie “ Ostatnie Tango w Paryżu” Wszystko zaczęło się na wieży Montapransse. Jakiś fotograf chciał pożyczyć filtr polaryzacyjny. W tym czasie taras był w remoncie i zdjęcia trzeba było robić poprzez szyby. Zaczęliśmy rozmowę o fotografowaniu Paryża. Padło pytanie – “ a wieżę Eiffla od strony francuskiego radia już masz, mało kto z tego kierunku ją fotografuje”. Jaki fotograf nie posłucha podpowiedzi o nie ogranym punkcie widzenia. Siedziba francuskiego radia stoi w XVI-tej dzielnicy Paryża po przeciwnej stronie Sekwany niż Wieża Eiffla, oddalona o kilka kilometrów przyciąga wzrok swym okrągłym kształtem. Ale budynek ten słuzy nam tylko do orientacji. Gdy znajdziemy się z aparatem w ręku w tym mniej więcej miejscu mamy szansę na zrobienie zdjęć Wieży ze zdecydowanie rzadko wykorzystywanego punktu widzenia. Tamtego przed południa nie miałem niestety szczęścia do pogody i oszałamiających zdjęć Wieży nie mam. Ale najważniejsze zdarzyło się po drodze. Bo mało kto wie, że na wyspie przedzielającej nurt Sekwany ; Ile aux Cygnes / wyspie Łabędziej/ obok mostu de Grenelle stoi kopia oryginalnej , nowojorskiej Statuy Wolności / ta 4 x większa w NY jest podarunkiem Rządu Francuskiego dla USA/ – jaki wdzięczny temat dla obiektywu. A gdy już nacieszymy oczy “ amerykanką w Paryżu” czeka nas urokliwy spacer po wyspie w stronę Wieży. A wciąż jesteśmy po tej stronie rzadziej odwiedzanej – z każdym krokiem okazja na kolejne ujęcia Wieży. Ale niespodzianka dopiero przed nami. Pont de Bir-Hakeim ! Dla fotografujących gratka. Dwupoziomowy, metalowy most swoją konstrukcją przypomina sztychy z książek Vernego – zobaczcie zresztą sami. Jednak największą satysfakcję niesie to miejsce miłośnikom kina. Pamiętacie skandalizujące “ Ostatnie Tango w Paryżu” – to właśnie w arkadach tego mostu widzimy sceny z Marlonem Brando ! Kilka kilometrów spaceru wzdłuż Sekwany, trzy mosty, wyspa, rzeźby i wciąż oryginalny punkt widzenia na Wieżę. Spróbujcie sami. Ignacy50. Tour de Montparnasse To zdjęcie powstało na ” dachu Paryża” . W sensie przenośnym i dosłownym. Taras na dachu wieży zdecydowanie mniej znanej niż ta nad Sekwaną konstrukcji inzyniera Eiffla. Wysoki na 206 metrów wieżowiec: wieża Montparnasse /Tour de Montapransse/, to moim zdaniem najlepszy punkt widokowy w stolicy Francji. Można z niego jednym rzutem oka dostrzec Łuk Tryumfalny, Wieżę Eiffla, a w tle dzielnicę La Défense. Widać Pałac Inwalidów, Katedrę Notre Dame, budynki Luwru. Paryż jak na dłoni. Warto wjechać tam późnym popołudniem, gdy niskie słońce zapewnia ciekawe oświetlenie i poczekać do zmierzchu. Piętro niżej jest kawiarnia i ciekawa wystawa o róznych budynkach Paryża. Wracając do zdjęć, które pokazuję. Po remoncie taras ma na środku dywan i chyba tak wiele przestrzeni wokół sprawia, ze wiele na tym dywanie się dzieje. Temat może ciekawszy niż miasto. Lubię stać tam z aparatem i obserwować innych podziwiających rozległą panoramę. Gdy będąc tam nasycicie oczy rozległością miasta skupcie uwagę na sąsiadach. Może być ciekawie, zapewniam. IGNACY50 Paryskie karuzele Niektóre stoją tu od dziesiątków lat. A nawet jak tyle nie mają, to są wspaniale wystylizowane. Zazwyczaj piętrowe, z ruchomymi figurami na których siadać uwielbiają dzieci w każdym wieku /nawet te bardzo dojrzałe :)/. Wirowaniu towarzyszy muzyka, a wieczorem gdy rozbłyskują światłami, wyglądają uroczo i zabierają nas do krainy dzieciństwa. Możecie je napotkać w przeróżnych miejscach – stoją u podnóża Wieży Eiffla – po lewej stronie mostu, po obu stronach Sekwany. Nie sposób przeoczyć. Kolejna w sercu nowoczesnego La Défense – ta teoretycznie nie pasuje do nowoczesnej architektury, ale jest wybawieniem dla rodziców w tej, nieco nudnej z punktu widzenia milusińskich, dzielnicy. Znane miejsce z karuzelą to dół schodów wiodących ku bazylice Sacré-Cœur. Przerwa w tym miejscu może zachęcić dzieci do dalszej wspinaczki na szczyt Montmartre. Nieco inna niż zwykle karuzela jest w Ogrodzie Luksemburskim – może dla nieco mniejszych dzieci, ale za to z dodatkową atrakcją w postaci próby zręczności – nabijanie na drewniany mieczyk kółek trzymanych w specjalnym uchwycie przez pana obsługującego karuzelę. Nasz ” materiał badawczy” w postaci 6 letniej dziewczynki był zachwycony. Jazda karuzelą kosztuje zazwyczaj od 2 do 4 Euro, ale prawie w każdej można kupić kilka jazd z dużą zniżką. Najtańsza jest ta w Ogrodzie Luksemburskim. UWAGA – prawem marketingu obok każdej karuzeli jest kiosk z różnościami – na to rada tylko jedna, albo uciekać bądź też kupić kilka kursów karuzeli i tym tłumaczyć brak pieniędzy na kolejną pamiątkę. Park Asterixa – cały dzień dla dzieci, czy tylko dla nich ? W tym miejscu nie da się być przy okazji. Trzeba przyjechać specjalnie, najlepiej przed godziną 10-tą gdy otwierają Park. Asterix i Obelix – dwie sympatyczne postacie znane nam z komiksów, z animowanych i aktorskich filmów. Na wskroś francuskie. Mają Amerykanie Disneyland mają Francuzi PARC ASTERIX. Nie lubię takich miejsc. Nie przepadam za zgiełkiem, kolejkami, tłumem. Szedłem z poświęcenia … i nie chciałem wychodzić. Na pewno nasza córeczka bawiła się znakomicie, ale my także. Zresztą zauważyliśmy, że dzieci wcale nie są tutaj w przewadze. jakoś każdemu dziecku towarzyszy sporo dorosłych. Czyżby z chęci opieki ? Nie wstydźmy się prawdy – w wiosce Asterixa wszyscy wracamy do dzieciństwa. mrożące krew w żyłach zjazdy kolejką górską; rollercoaster – dwa dużego formatu. Co chwilę natykamy się na duże szafy z nadmuchem gorącego powietrza – to suszarnie dla zmoczonych w wielu wodnych atrakcjach. Zjazdy na pontonach w kilku wydaniach, z wielkim pluskiem i piskiem; z zaskakującymi gejzerami wody gdy wydaje się, że ” niebezpieczeństwo” za nami. Karuzele! Trudno znaleźć rodzaj karuzeli, którego w tym parku nie ma. By naprawdę zorientować się w całym tym królestwie zabawy najlepiej zajrzeć na stronę Parc Asterix. Na co warto zwrócić uwagę – na wielu arenach , w tym także Delfinarium odbywają się pokazy. W określonych godzinach – warto sprawdzić i zaplanować. Co prawda wszystko w języku francuskim, ale jakoś to zbyt nie przeszkadza. Najwspanialszy z nich to historia kradzieży słynnej Mona Lizy – praktycznie bez słów za to z takim bogactwem wydarzeń , że dech zapiera. Do tego niespodzianki jakie kryje scenografia. Zajrzyjcie tu na pewno. Niestety, do wielu atrakcji jest kolejka i trzeba odstać jakiś czas. Jest na to rada – w wielu punktach parku znajdują się tablice informacyjne z monitorami pokazującymi długość kolejki / w minutach/ – warto to sprawdzać i wybierać te atrakcje do których w danej chwili kolejka najkrótsza. Parc Asterix to miejsce do którego warto się wybrać – choćby by przeżyć to co piszący te słowa – pierwszy w życiu zjazd górską kolejką. A mam już ” swoje lata”. Zgubiłem zegarek, aparat ocalał tylko dla tego, ze był na dobrych szelkach – 2 minuty 15 sekund przerażenia… ale jaka radość po zjeździe. Świetnie robi na ospałość. Po wielu godzinach zakończyłem swój pobyt zjazdem z kolejnej kolejki. To działa. Bądźmy dziećmi i odwiedźmy Galów. Spojrzenia na Paryż. Luwr – z notatnika fotografa. Kto nie słyszał o tym miejscu. „Upiór z Luwru”, „ Kod Leonarda da Vinci” i dziesiątki innych książek, filmów, opowieści. Luwr to znany zabytek, ale Luwr to także miejsce nagromadzenia w jednym miejscu olbrzymiej ilości dzieł sztuki. I gdyby ktoś zrobił ankietę z pytaniem „ Z czym kojarzy Ci się Paryż” sądzę, że większość odpowiedzi wskazała by to właśnie miejsce. Tego dnia znalazłem się tam wiedziony spodziewanym światłem wieczora. Niebo było czyste, z niewielką ilością obłoków – można się było spodziewać wspaniałego zachodu słońca. Na dodatek miałem ze sobą nowy, bardzo jasny obiektyw, który chciałem wypróbować. O dziwo – dziedziniec z królującą pośrodku szklaną piramidą był stosunkowo pusty. Mogłem się skupić na szukaniu odpowiednich ujęć. Nie wiem jakie biuro podróży organizuje Chińskim młodym parom ślubne sesje fotograficzne w Europie, ale robi to skutecznie. Widziałem ich w Pradze, Londynie byli także tego wieczoru na dziedzińcu Luwru. Skorzystałem z okazji i podłączyłem się pod sesję. Tego wieczoru powstało wiele pięknych zdjęć. Gdy będziecie w Paryżu nie omińcie tego miejsca. Oczywiście inne jest rano, inne w środku dnia – gdy wypełnia je wijąca się kolejka chętnych do zwiedzenia muzeum. Ja zachęcam do wieczornej wizyty, a gdy pora Waszej wyprawy do Paryża nie przypadnie na szczyt sezonu – macie szansę zanotowanie aparatem wspaniałych fragmentów architektury. Zmęczeni zwiedzaniem możecie przysiąść w kawiarni w podcieniach i stamtąd dalej obserwować. Może trafi Wam się kojena chińska młoda para, może wysłuchacie koncerty gitarzysty. To miejsce pełne magii, poszukajcie jej. Więcej zdjęć z tego wieczoru Ignacy50

Wczoraj miałam przyjemność przedstawić Wam na blogu nasze pierwsze wrażenia ze spotkania z Wieżą Eiffla: mam dla Was kilka praktycznych informacji o biletach i cenniku, a także miejscach związanych z tym słynnym Wieżę Eiffla możemy spojrzeć dwuwymiarowo: tuż przy samym zabytku lub z możemy kupić w punkcie tuż przy samej wieży lub przez internet. Osobiście polecamy drugą opcję, ponieważ możemy zaoszczędzić sporo czasu (z opowiadań znajomych wiemy, że niektórzy stali nawet 5 godzin, żeby wjechać na górę). My korzystaliśmy z oficjalnej strony: dla jednej osoby kosztował z tego co pamiętam 17 euro (jednak ceny różnią się w zależności od pory roku i dnia). Z kupionym i wydrukowanym biletem bez kolejki i bez problemu weszliśmy przez bramki i wjechaliśmy na piętro - najpierw jedno, później kolejne. Wieża Eiffla jest naprawdę ogromna i na żywo robi niesamowite wrażenie. Została zbudowana specjalnie na paryską światową wystawę w 1889 roku, z okazji setnej rocznicy rewolucji francuskiej. Miała też być symbolem potęgi naukowo - technicznej we Francji. Czuć, że jest sercem Paryża i chyba jednym z najbardziej rozpoznawalnych obiektów architektonicznych na świecie (w dodatku najwyższym w Paryżu). Nie tylko konstrukcja jest imponująca. Widok na Paryż z 324 metrowego obiektu zapiera dech w piersiach. Na takim tarasie mogłabym chyba stać cały dzień!Z Wieży Eiffla przywieźliśmy sobie piękne kubki - picie w nich umila mi pracę:)Ponieważ Wieża Eiffla jest obiektem westchnień turystów, przebywanie tam ma jeden mankamanet - z wieży nie widać... jej samej;). Jest na to doskonałe rozwiązanie! Montaparnasse to najwyższy biurowiec w Paryżu. Na jego szczycie - pięćdziesiatej dziewiątej kondygnacji znajduje się wspaniały i przestronny taras widokowy. Wjazd kosztuję 15 euro za osobę i zdecydowanie warto wydać te spokojnie można kupić na miejscu (w specjalnym punkcie na parterze budynku). Na piętrze tuż pod tarasem znajduje się także restauracja, w której możemy napić się wina (przeciętnie lampka kosztuje około 5 euro), czy szampana lub po prostu coś przekąsić. Widok na miasto, z przeszklonego tarasu Montparnasse, także jest niesamowity! My dotarliśmy tam dopiero wieczorem, co początkowo uważałam za jednak zaszło słońce i zobaczyłam oświetlony Paryż i Wieżę Eiffla byłam oczarowana. Chwilę później padłam jednak z zachwytu - o 20:00 podziwialiśmy iluminacje świetlne na wieży! (i zastanawiam się, czy nie lepiej w tym miejscu i przy takim widoku się jednak oświadczać;) ). Z tego co wiem iluminacje świetlne na wieży odbywają się co godzinę (od 20:00 do północy). Może nie dla wszystkich te światełka byłyby niesamowite, ja jednak od zawsze żywię dużą sympatię do wszelkich światełek (zwłaszcza tych choinkowych).Ostatnim miejscem związanym z Wieżą Eiffla, które chcę Wam przedstawić, jest Plac Trocadero i tarasy na których można sobie zrobić fantastyczne zdjęcia z wieżą w tle. Ja na sesję zdjęciową nie bardzo mogłam liczyć, gdyż zwykle o poranku padał deszcz, a w ciągu dnia tłumy turystów nie były najlepszym tłem. Jednak i z tego miejsca mam cudowne wspomnienia i pamiątkowe fotografie, które pokazywałam Wam w poprzednim poście. A teraz trochę Paryża naszymi oczami: Wspólne zdjęcia na tle Wieży Eiffla zrobiła nam cudowna Paulina, autorka bloga Mama w Paryżu, z którą mieliśmy ogromną przyjemność się spotkać. A to już widok z góry: A to już Montparnasse: Ona: Paryż <3On: Moja Paryżanka;)Previous StoryRomantyczne miejsca w Paryżu - Wieża Eiffla. ...Next StoryPiza - miasto krzywej wieży. Zwiedzanie, loty, ...

Piątkowe zwiedzanie Paryża rozpoczęliśmy około godziny 12. W hotelu byliśmy odrobinę za wcześnie. Dostaliśmy pozwolenie na wjazd do garażu, ale do pokoju wejść nie mogliśmy. Ruszyliśmy prosto na stację metra, oddaloną o mniej niż 10 minut drogi. Marszrutę zaplanowałam jeszcze w domu. Przez Internet kupiliśmy dwudniowe bilety na czerwony autobus Big Bus. Zastanawialiśmy się nad ofertą łączoną (autobus + tramwaj wodny), ale odstraszyła nas prognoza pogody zapowiadająca deszcz. Chcieliśmy kupić bilety do Luwru, ale ponieważ nie można ich samodzielnie wydrukować, możliwy jest tylko odbiór w wyznaczonych punktach – zrezygnowaliśmy. Jeżeli planuje się wizytę z większym wyprzedzeniem, można zamówić przesyłkę do domu. Ostatecznie bilety kupiliśmy na miejscu. Owszem chwilę staliśmy w kolejce do wejścia, a później do kasy, ale nie trwało to dłużej niż 15 min. Nie udało się kupić biletów na Wieżę Eiffla. Sprawdzałam nawet niedzielę, chociaż w ten dzień wyjeżdżaliśmy, ale wszystkie godziny były już zajęte. Kupiliśmy natomiast bilety do Muzeum Grevin – atrakcja dla chłopców. Bilety na metro kupowaliśmy każdorazowo w kasach na stacjach. O tym, że metrem najbardziej zachwycony był Igorek, pisałam tutaj. 🙂 Po centrum poruszaliśmy się czerwonym autobusem. Bardzo wygodna formuła. Dziesięć przystanków usytuowano tak, że spokojnie można dotrzeć do najbardziej znanych zabytków. Trasa jest dosyć długa i umożliwia obejrzenie najważniejszych atrakcji centrum Paryża. Gdy pierwszy raz wsiedliśmy do autobusu, wydruki biletów zostały wymienione na różowe wydruki z kasy i nimi posługiwaliśmy się podczas dwóch dni zwiedzania. Oto nasza piątkowa rozpiska: Kwestię posiłków pozostawiliśmy przypadkowi, dlatego takich punktów nie ma na liście. Katedra Notre Dame Arcydzieło sztuki gotyckiej, rozsławione przez powieści Wiktora Hugo. Katedra powstawała przez ponad 170 lat, a prace ukończono około 1330 roku. Wstęp do środka nie jest płatny. Kolejka oczekujących wiła się po całym placu, ale na wejście czekaliśmy góra 20 minut. Za opłatą można wejść na wieże (69 metrów wysokości) lub do krypt, które mieszczą się pod głównym placem. W wieży południowej wisi słynny dzwon Emmanuel. W fasadzie Katedry zwracają uwagę: Rozety – witrażowe okna, Galerię Królów – 28 rzeźb biblijnych królów, Trzy portale ze wspaniałymi rzeźbami, od lewej: Portal Matki Boskiej, Portal Sądu Ostatecznego (centralny), Portal św. Anny, Galeria Chimer – słynne katedralne demony na balustradzie galerii obiegającej wieże. Gargulce można podziwiać z bliska jeżeli wejdzie się na wieżę, Łuki przyporowe – mają 15 metrów rozpiętości, otaczają apsydę Katedry. Wnętrze Katedry było tłem koronacji królów i cesarzy. Tutaj udzielano błogosławieństwa przed wyruszeniem na wyprawy krzyżowe. W czasach Rewolucji Katedra została splądrowana i przemianowana na Świątynię Rozumu. Urządzono w niej nawet skład win. W 1804 roku rozpoczęto gruntowną renowację budowli. Wewnątrz Katedry warto obejrzeć: Sklepienie nawy głównej, które najlepiej pokazuje ogrom Katedry, Wielobarwne rozety – północna i południowa, każda o średnicy 13 metrów, Przegroda prezbiterium – XIV-wieczna, wysoka kamienna przegroda dekorowana polichromowanymi płaskorzeźbami. ! Wszystkie zdjęcia można obejrzeć w oryginalnych rozmiarach – kliknij w wybraną grafikę. !! Łuk Triumfalny Pierwszy kamień pod budowę najsłynniejszego na świecie łuku triumfalnego położono w 1806 roku, ale jego budowa została ukończona dopiero w 1836 roku. Łuk stoi na Placu Chales de Gaulle, od którego promieniście rozchodzi się dwanaście paryskich alei, w tym słynne Pola Elizejskie (Avenue des Champs-Elysees). Jest bogato zdobiony, płaskorzeźby przedstawiają min. zawarcie przez Napoleona pokojowego traktatu wiedeńskiego oraz Marsyliankę. Wewnątrz mniejszych arkad wyryte są nazwiska 600 oficerów napoleońskich, w tym 7 polskich. Znajduje się tu również Grób Nieznanego Żołnierza. Za wstęp na plac oraz taras widokowy pobierana jest opłata od osób dorosłych. Trocadero To kompleks, który został wybudowany na Wystawę Światową w 1878 roku, mieści min. szereg muzeów. Park u podnóża oraz Aleja Fontann prowadzą wzrok ku Wieży Eiffla, do której można dojść przekraczając most d’Iena. Jest to doskonały punkt widokowy na Wieżę. Wieża Eiffla Inżynier Gustaw Eiffel zaprojektował wieżę, która miała zadziwić zwiedzających Wystawę Światową – miała być tymczasowym elementem „dekoracyjnym”. Wieża Eiffla przez lata krytykowana, jest teraz najbardziej rozpoznawalnym symbolem Paryża. Razem z anteną mierzy 319 metrów wysokości, do 1931 roku była najwyższą konstrukcją na świecie. Trzeci poziom, galeria widokowa, która maksymalnie może pomieścić 400 osób, znajduje się na wysokości 274 metrów i aby się tam dostać pieszo, trzeba pokonać 1665 stopnie. Luwr Luwr jest jednym z najważniejszych muzeów sztuki na świecie. Podstawą bezcennych zbiorów była kolekcja Franciszka I, który kupił min. Monę Lisę (Giocondę). Obecne zbiory wielokrotnie przewyższają kolekcjonerski zalążek. Zbiory Luwru udostępniono publiczności po Rewolucji, w 1793 roku. Siedziba muzeum jest sama w sobie olbrzymia, dodając do tego ogrom eksponatów, zwiedzanie Luwru może równie dobrze trwać kilka dni. My mieliśmy wytypowanych dosłownie kilka obiektów (Monę Lisę także odwiedziliśmy) 😉 a i tak odwiedziny pochłonęły grubo ponad dwie godziny. Za wstęp płacą tylko osoby dorosłe. Bilety są ważne przez cały dzień. W środy i piątki zwiedzanie wieczorne trwa do We wtorki i niektóre święta muzeum jest zamknięte. Do hotelu dotarliśmy około godziny 22, po zjedzeniu kolacji w sympatycznej restauracji w pobliżu stacji metra – Porte de Montreuil. Biorąc pod uwagę, że byli z nami chłopcy, uważam, że „wynik” mieliśmy bardzo dobry. 🙂 Ktoś zaprotestuje? 😉 Wszystkie wpisy o Paryżu znajdziecie tu:

Spis treści1 Wieża Eiffla – najbardziej znany punkt widokowy w Ceny biletów na Wieżę Eiffla w Wieża Eiffla godziny otwarcia2 Wieża Montparnasse – najwyższy punkt widokowy w Ceny w 2018 roku i godziny otwarcia Montparnasse3 Bazylika Sacre Coeur – punkt widokowy na schodach i kopule4 Łuk Triumfalny5 Centrum PompidouBędąc w Paryżu nie sposób oprzeć się pokusie wejścia na jeden z najbardziej charakterystycznych zabytków tego miasta. Mówimy oczywiście o wieży Eiffla. Z góry wszystko wygląda inaczej i my sami czujemy się inaczej… zwłaszcza ci którzy mają lęk wysokości 😉 My uwielbiamy spoglądać na miasta z góry. A punkty widokowe w Paryżu to nie tylko Wieża Eiffla. Zobaczcie. Oto nasza lista najlepszych punktów i wież widokowych we francuskiej stolicy. Wieża Eiffla – najbardziej znany punkt widokowy w ParyżuZacznijmy od tej słynnej romantycznej wieży. Wieża zwana jest też “Żelazną Damą”. Jest najwyższą budowlą w Paryżu. Dzieło Gustava Eiffla powstało w 1889 specjalnie na Wystawę Światową. Początkowo wieża miała być zdemontowana po 20 latach. Wieża znajduje się nad Sekwaną, na krańcu Pola Marsowego. Z wysokości 324 metrów, możecie oglądać panoramę na centrum i okolicę. Wiecie o tym, że Wieża Eiffla pod wpływem temperatury może zmienić swoją wysokość aż o 18 cm, a przy silnym wietrze odchyla się nawet o 7 cm? Musi być też obowiązkowo malowana co 7 lat by nie złapała ją korozja. Wieża posiada 3 poziomy z których można podziwiać widoki. 1 poziom – 57 metrów, 2 poziom – 115 metrów i 3 poziom – 276 metrów. Musicie wiedzieć, że przed wejściem każdy przechodzi kontrolę. Sprawdzane są plecaki i torby. Nie można wnosić ostrych przedmiotów (noży, nożyczek, scyzoryków) i szklanych butelek. Na Wieżę nie można wchodzić ze zwierzętami, za wyjątkiem psów przewodników dla osób niepełnosprawnych. Ceny biletów na Wieżę Eiffla w 2018Cena biletów na Wieżę Eiffla zależy od tego na który poziom chcecie się dostać oraz czy wjeżdżacie tam windą czy idziecie po schodach. Najdroższy jest wjazd na szczyt – kosztuje 25 euro (osoba dorosła) i 12,50 euro młodzież w wieku 12-24 lata, 6,30 euro dzieci w wieku 4-11 lat. Poniżej 4 latach wejście gratis. Gorąco polecamy zakup biletów przez internet. Wskazujecie wtedy dzień oraz godzinę wejścia na Wieżę. Dzięki biletom zakupionym przez internet, unikniecie stania w kolejce do kas. Od razu ustawicie się do kolejki do wejścia. Bilety możecie kupić Eiffla godziny otwarciaW sezonie letnim możecie zwiedzać Wieżę od do W innym terminie windy kursują od do 23:45, a ze schodów można korzystać do godziny Montparnasse – najwyższy punkt widokowy w ParyżuWieża to wieżowiec i centrum handlowe w sercu Paryża. Z tej wieży najlepiej jest podziwiać miasto nocą. Będziecie mieć widok na oświetloną wieżę Eiffla. Coś wspaniałego! Za dnia w pogodne dni i przy dobrej przejrzystości powietrza możecie natomiast otrzymać dobry widok na Paryż i okolicę aż do 40 km! Wieża ogólnie wyróżnia się w otoczeniu, nie tylko wysokością. Wiele osób uważa, że nie pasuje do zastanej tam architektury. Montparnasse ma wysokość 210 metrów, posiada 59 pięter i liczy ponad 1300 schodów. Kto chce wejść po stopniach ? 😛 Punkt widokowy na tej wieży jest największy w całym w 2018 roku i godziny otwarcia MontparnassePunkt widokowy otwarty jest w godzinach 9:30 – 23:30. Bilet dla osoby dorosłej kosztuje 18 euro, dla studentów 15 euro, a dla dzieci 950 euro. Maluchy poniżej 4 lat wchodzą za darmo, ale musicie pobrać dla nich bilet w kasie. Możecie również wykupić bilet na dwa wejścia tzw. day & night i podziwiać Paryż z lotu ptaka zarówno w dzień jak i w nocy. Bilety kosztują odpowiednio 23, 20 i 16 euro. Możecie zakupić je przez internet – TUTAJBazylika Sacre Coeur – punkt widokowy na schodach i kopuleTutaj znajdują się aż dwa punkty widokowe w Paryżu. Bazylika Sacre Coere (Najświętszego Serca) położona jest na wzniesieniu, na którym leży cała dzielnica Montmartre. Już same imponujące, piękne schody to wspaniały punkt widokowy na panoramę stolicy Francji! Spotkacie tu sporo turystów którzy nie tylko idą oglądać bazylikę, ale również zatrzymują się na słynnych schodach i podziwiają Paryż. Wejście na schody jest oczywiście bezpłatne. Jeszcze lepszy widok rozpościera się z kopuły Bazyliki Sacre Coeur. Do pokonania zaledwie 300 schodów 😉 Nie ma windy, a wejście kosztuje 5 TriumfalnyŁuk Triumfalny to słynny pomnik we Francji. Wybudowany dla uczczenia pamięci żołnierzy poległych w wojnach napoleońskich. Znajduje się na placu Charles-de-Gaulle, tuż przy Polach Elizejskich. Ma 51 metrów wysokości i na swoim szczycie posiada taras widokowy. Na pewno będziecie zachwyceni panoramą! Bilety na taras kosztują 12 PompidouNa ostatnim piętrze Centrum Pompidou znajdziecie taras widokowy. Wstęp na niego kosztuje tylko 5 euro. Możecie tu podziwiać wspaniałe widoki na Paryż – dzielnice la Defense, Wieżę Eiffla oraz wzgórze Montmarte z Bazyliką Sacre Coeur. Ciekawa alternatywa jeśli nie zdążycie wejść na inne punkty widokowe, a nie każdy o tej miejscówce wie. Wy już tak, więc możecie śmiało ruszać do Centrum 🙂 Centrum znajdziecie na Place nadzieję, że teraz wiecie gdzie najlepiej zobaczyć panoramę Paryża i nie spoczniecie tylko na odwiedzeniu wieży Eiffla. Punkty widokowe w Paryżu znajdują się w różnych częściach miasta. Jest ich sporo, trzeba tylko je dobrze poszukać 🙂

Zjawiamy się pod wieżą dokładnie o wpół do dziewiątej. Pewnie byłybyśmy kilka minut wcześniej ale po wyjściu ze stacji metra zatrzymujemy się kilkukrotnie, by sfotografować najwyższą budowlę Paryża, a jednocześnie dajemy się wyprzedzić innym turystom. Potem podbiegamy, by jednak być na miejscu jak najwcześniej. Pod wieżą docieramy do kilku kolejek wijących się niczym węże do wejść na górę. Stajemy na końcu ogonka, wszystko jedno którego, bo każdy ma podobną długość. Z jednej strony trochę przerażają mnie te tłumy i czekanie, a z drugiej myślę sobie, że przecież mam mnóstwo czasu i nigdzie mi się nie spieszy. Kasy i wejścia otwierają w chwili, gdy dołączamy do kolejki i ta powoli zaczyna się zmniejszać a my krok po kroku zbliżamy się do celu, umilając sobie czas rozmowami na jakieś zupełnie błahe tematy. Po niecałej godzinie kupujemy bilety i wchodzimy do windy, która zawozi nas na platformę widokową. Oto Wieża Eiffla, symbol Paryża. Znana na całym świecie konstrukcja stanęła nad Sekwaną, na północnym krańcu Pola Marsowego z okazji wystawy światowej w 1889 roku. Wzniesiono ją w ciągu dwóch lat. Główna idea jaka przyświecała całemu pomysłowi to pochwalenie się wysokim stopniem rozwoju inżynierii i technologii oraz podkreślenie francuskiej potęgi naukowej oraz gospodarczej. Wieża miała również upamiętniać setną rocznicę rewolucji francuskiej. Winda wwozi nas od razu na drugi poziom, skąd rozpościera się panoramiczny widok na zalany promieniami ciepłego jesiennego słońca Paryż. Miasto spowija miękka, szara mgiełka (a może to smog?), spod której jak spod jedwabnej kołderki wystają sylwetki charakterystycznych budowli. Bezpośrednio u naszych stóp wije się Sekwana niczym granatowa wstążka przepasająca całe to ogromne miasto. Miasto, które nie do końca chciało mieć tutaj tę żelazną konstrukcję. W miesiąc po rozpoczęciu prac paryscy artyści zaprotestowali przeciwko stawianiu wieży nad Sekwaną publikując petycję w dzienniku Le Temps. Gustaw Eiffel odpowiedział porównując wieżę do egipskich piramid: Moja wieża będzie najwyższym budynkiem kiedykolwiek wzniesionym przez człowieka. Czy nie będzie zatem na swój sposób majestatyczna? I czemu coś podziwianego w Egipcie miałoby być ohydne i śmieszne w Paryżu Butne to słowa, ale de facto prorocze. W dzisiejszych czasach bowiem więcej turystów rocznie odwiedza Wieżę Eiffla niż piramidy w Gizie. Rocznie zagląda tu 7 milionów osób, podczas gdy piramidy przyciągają niecałe 4 miliony. Średnio dwadzieścia tysięcy turystów dziennie wspina się bądź wjeżdża na jeden z tarasów widokowych wieży. I chociaż połowa października to nie jest szczyt turystycznego sezonu, ilość tę dobrze widać kiedy przeciskamy się między ludźmi na drugą stronę platformy by rzucić okiem na zieleniące się u stóp wieży Pole Marsowe. Potem musimy odstać swoje w kolejce do kolejnej windy, która zwiezie nas na sam szczyt, znajdujący się na wysokości 276 metrów trzeci taras. Wieża Eiffla razem z zamontowaną na jej czubku anteną mierzy 324 metry, co odpowiada około budynkowi o osiemdziesięciu jeden piętrach. W 1889 roku jej wysokość do zamocowanej na górze flagi wynosiła 312 metrów. Dzięki temu aż do 1930 roku dzierżyła tytuł najwyższej budowli świata. Co ciekawe, ze względu na kurczenie i rozszerzanie materiału pod wpływem zmian temperatury dokładnie mierzona wysokość wieży waha się o 18 centymetrów. Do budowy tej ażurowej konstrukcji z kutego żelaza zużyto ponad 18 000 części metalowych i około 2,5 miliona nitów, a całość – wraz z betonowymi filarami wspierającymi wieżę – waży około 10 000 ton. Sama tylko farba używana do odmalowania wieży i zabezpieczenia jej raz na siedem lat przed korozją ma wagę około 50-60 ton. Trochę niepewnie się czuję, kiedy patrzę jak oddala się ziemia a przed oczami migają mi kolejne elementy żelaznej konstrukcji gdy niewielka kabina wwozi nas na samą górę. Na szczęście uczucie to ustępuje natychmiast jak tylko wychodzę z wagonika i stawiam pierwszy krok na platformie widokowej. Konstrukcja Wieży Eiffla jest na tyle stabilna, że pod wpływem wiatru kołysze się ona i odchyla od pionu jedynie o mniej więcej 6-7 centymetrów. I rzeczywiście mimo powiewów mroźnego wiatru czubkiem wieży wcale nie trzęsie. Teraz trzeba tylko rozejrzeć się po okolicy… Banałem będzie stwierdzenie, że widok z samej góry jest wręcz fenomenalny! No ale on po prostu taki jest… Końca Paryża nie widać. Z jednej strony u stóp wieży płynie Sekwana, za nią prezentują się Ogrody Trocadero, a w tle zarysowują się sylwetki wieżowców nowoczesnej dzielnicy La Defense. Kawałek dalej w prawo ciągną się Pola Elizejskie z odznaczającą się charakterystyczną sylwetką Łuku Triumfalnego. Jeszcze dalej na prawo na wzgórzu rozlewa się dzielnica Montmartre, w której dostrzec można ogromna kopułę bazyliki Sacre Coeur. Przechodzimy na drugą stronę tarasu. Słońce świeci nam prosto w oczy i trochę oślepia kiedy wpatrujemy się z góry w ogromne miasto ciągnące się po horyzont. Spoglądam prosto w dół, na Pole Marsowe i przyglądam się malutkim ludzikom kręcącym się u podnóża wieży niczym mrówki. Po raz kolejny obchodzimy wieżę dookoła ale z tarasu wygania nas w końcu mroźny wiatr. Lekko pociągam nosem kiedy zjeżdżamy na sam dół i opuszczamy teren Wieży Eiffla. Będąc na dole, u stóp wieży, ciężko oderwać od niej wzrok. Wędrując wzdłuż Pola Marsowego w poszukiwaniu jakiejś bocznej uliczki, w której mogłybyśmy zjeść późne śniadanie, co chwilę odwracam się by popatrzeć jeszcze na żelazną konstrukcję. Dla tych, co na górze teraz ja jestem jedną maleńką mróweczką. Podobnie jak kilkoro turystów usiłujących zrobić sobie zdjęcie pamiątkowe, na którym dzięki zabawie z perspektywą wyglądają, jakby trzymali wieżę za czubek. Mijam ich z uśmiechem. Razem z koleżanką obiecujemy sobie wrócić tu pod wieczór. W początkach jej istnienia Wieżę Eiffla oświetlały lampy gazowe. Dzisiaj jest to ponad 350 reflektorów pozwalających na zmianę kolorów oświetlenia, a dodatkowo w 2000 roku na szczycie zamontowano dwie potężne lampy kręcące się dookoła niczym w latarni morskiej. Ich światło widać z odległości ponad 80 kilometrów. Pod wieczór docieramy na stację metra Trocadero skąd wychodzimy na plac, z którego świetnie widać wieżę oświetloną promieniami zachodzącego słońca. Kłębi się tu tłum turystów, którzy wpadli na taki sam jak my pomysł by popatrzeć na Wieżę Eiffla o zmroku, a także całe zastępy sprzedawców miniaturowych wieżyczek, magnesów i breloczków. Za jakieś śmieszne pieniądze kupujemy kilka takich pamiątek. Wybieram najbardziej kiczowatą wersję jaką znajduję i już po chwili przy plecakowym suwaku dynda mi mini wieżyczka w kolorze majtkowego różu. Spacer w kierunku Sekwany idzie nam opornie, z jednej strony przez to, że przeciskać się musimy przez innych ludzi, a z drugiej same pewnie tarasujemy innym drogę zatrzymując się raz po raz w poszukiwaniu idealnego kadru z wieżą w roli głównej. Kiedy zatrzymujemy się nad samą rzeką by popatrzeć na sylwetkę wieży i po raz kolejny ją sfotografować, zapalają się światełka. Tego dnia budowlę spowija standardowe, żółtopomarańczowe światło. Żałuję, że nie wzięłam ze sobą statywu kiedy wykorzystuje zielone światło na przejściu dla pieszych, by ze środka mostu ująć Wieżę Eiffla jak najlepiej. Niebo robi się coraz bardziej granatowe, a my dajemy się ponieść fali tłumu turystów płynących w kierunku budowli. Pełno tu sprzedawców tanich pamiątek made in China, szczególnie mocno drażniących wszelkiego rodzaju plastikowych świecidełek. Mimo to prawie nie zwracam na nich uwagi, wpatrując się bez ustanku w ażurową konstrukcje wieży odznaczającą się mocno na tle cieniejącego nieba. Zatrzymujemy się w końcu pod jedną z nóg wieży i podnosimy głowy do góry, patrząc na jej czubek jak zahipnotyzowane. I co z tego że ta jedna z największych atrakcji turystycznych na świecie przyciąga tłumy? W tym momencie jestem tylko ja i ona, i kolejne spełnione marzenie. Byłam już w Paryżu w czasach szkolnych na wycieczce, w czasie której zwiedzaliśmy między innymi Wieżę Eiffla, ale od dłuższego czasu marzyłam o tym by wrócić do Paryża na jesienny spacer. I oto jestem, oto znowu stoję u stóp symbolu tego pięknego miasta… Idąc w kierunku stacji metra, z której dotarłyśmy pod wieżę o poranku, odwracamy się jeszcze kilkukrotnie, za każdym razem rzucając to ostatnie spojrzenie na żelazną konstrukcję. Kiedy ma już naprawdę zniknąć nam z zasięgu wzroku odwracamy głowy jeszcze raz i… stajemy jak wryte! Wieża Eiffla migocze jakby ktoś obsypał ją srebrnym brokatem. Kilkuminutowy spektakl wygląda magicznie. Dopiero kiedy światełka przestają migotać zostawiamy wieżę na dobre za plecami… Widzieliście Wieżę Eiffla, a może mieliście okazję wjechać na jej szczyt? Chętnie odwiedzacie popularne atrakcje turystyczne? Czy raczej staracie się unikać miejsc z pierwszych stron przewodników i dlaczego? Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)- Ewa a

16 sierpnia 2014 francja, montmart, ogrody Tuileries, paris, paryż, plac pigale, sacre coeur, wieża eiffla Dzisiaj mamy Paryż w spacerowym wydaniu. Wręcz snujemy się między głównymi atrakcjami, bez zobowiązań, na spokojnie, kontemplując naturę w parkach i ogrodach. I tak zaczynamy od śniadania pod Wieżą Eiffla, przez Pola Elizejskie, odpoczywamy w ogrodach Tuileries, by ostatecznie wylądować przy placu Pigale i na Montmartre. Z rana przedzieramy się przez specyficzny dziki uliczno – chodnikowy targ, na który można znaleźć wszystko, od pojedynczego kolczyka, przez „markowe” modowe dodatki, elektronikę i skończywszy na książkach czy płytach. Często są to po prostu bezwartościowe strzępy produktów, które już dawno zapomniały o czasach swojej świetności. Szukając najlepszego miejsca na śniadanie trafiamy na jeden z soczyście zielonych trawników w ogrodach Trocadero, z którego rozpościera się widok na Wieżę Eiffla. Z taką perspektywą wszystko smakuje inaczej, lepiej. Najedzeni i szczęśliwi ruszamy dalej. Przechodzimy obok wieży Eiffla, której nigdy nie ma się dość i wokół której o każdej porze gromadzą się tłumy. Dalej Polami Elizejskimi przechadzamy się w akompaniamencie zieleni do Muzeum Armii. Tym razem nie zaglądamy do środka, przechodzimy się po dziedzińcu monumentalnej zabudowy i udajemy się w kierunku Sekwany. W Paryżu każdy ważny budynek ma swoją przestrzeń na oddech a to w postaci placu, ogrodów, czy też parków. Turysta ma czas na przetrawienie tego, co właśnie zobaczył, a dzieła architektury mają miejsce na rozpostarcie swoich wdzięków poza materiał, z którego są zbudowane. A i przy okazji zdjęcia wychodzą lepsze i jest gdzie popełniać 'selfie'. I tak delektujemy się rozpiętością wolnej przestrzeni idąc wzdłuż ulicy Avenue du Marechal Gallieni prosto do Mostu Aleksandra III. Po drugiej stronie Sekwany mijamy biszkoptową, pięknie zdobioną i przeszkloną halę wystawową Grand Palais oraz muzeum Petit Palais, które zostały zbudowany na wystawę światową w 1900. Tak, budynki zachęcają do wejścia, złote, zdobione bramy wabią turystów na tyle, że nawet schody do wejścia przestają stwarzać barierę. Niestety, tym razem mamy inne plany, wnętrzami hali i muzeum będziemy zachwycać się innym razem. Po pstryknięciu kilku zdjęć dochodzimy do ogrodów Tuileries, gdzie chwilę spacerujemy w poszukiwaniu wolnej strefy na relaks. W parku jest mnóstwo miejsca na odpoczynek, ławek czy parkowych krzeseł, natomiast ludzi jest jeszcze więcej. Także momentami cierpliwość i strategia 'na krążownika' jest wskazana. Odpoczynek w Ogrodach Tuileries Kierunek – wzgórze Montmartre, z którego rozpościera się panorama na paryskie dachy. Aby tam dotrzeć mijamy po drodze słynne Moulin Rouge, które najlepiej jest zobaczyć wieczorową porą – co zamierzamy ucznić w drodze powrotnej. Spacer ulicami dzielnicy Montmarte mile urozmaica nam popołudnie i wieczór. Tutaj każdy zakątek, kamieniczka czy knajpka ma w sobie coś innego, wartego uwagi i zatrzymania się. Co rusz napotkać można nietypowe grafiki, rzeźby czy mozaiki przyklejone do budynków w najmniej spodziewanych miejscach. Wszystko by dać wyraz i upust twórczej i artystycznej naturze dzielnicy pamiętającej Picassa, Daliego i innych, słynnych artystów czy pisarzy. Chwila postoju i odpoczynku pod Sacre Coeur z widokiem na całe miasto to chyba dla każdego odwiedzającego Paryż obowiązek. Miłym zaskoczeniem okazuje się miniaturowy publiczny ogród z wykafelkowaną ścianą, na której większość jak nie wszystkie języki świata wyznawały miłość. Pozwalamy sobie też na dłuższy przystanek w jednej z położonych na uboczu restauracji (Restauracja z Miotełkami, wg translatora google;-) ), gdzie od losowania dań z francuskiej karty wybawia nas polska kelnerka – miłe zaskoczenie. Jedzenie – dobre, deser – pyszny, atmosfera – rewelacyjna. Choć na wykwintną francuską kuchnie ciągle polujemy. Paryż nastawiony jest zbyt mocno na przemiał turystów, by za rozsądną cenę można było spróbować czegoś wykwintnego. Mimo, iż w niektórych knajpkach suto zastawione stoły kusiły zmysły, to jednak ceny wywieszone przed wejściem srogo odstraszały. Wieczorną część spaceru spędziliśmy na schodzeniu zygzakiem z Bute (szczyt Montmartu) do bulwaru pełnego sex shopów i klubów reklamujących erotyczne pokazy setkami neonów. Nie udało nam się tylko wjechać dziś na wieżę Eiffla… trzeba było wstać wcześniej, bo gdy dotarliśmy tam o 11 kolejki były już ogromne. No cóż, wieżę zostawimy na kolejną wizytę. Ciekawostką, choć mało przyjemną dla oka i nosa był uliczny targ przy naszym hotelu, gdzie ciemnoskórzy Francuzi sprzedają dosłownie wszystko, dosłownie bardzo wątpliwego pochodzenia. Zajmują w tym celu oprócz wyznaczonego do tego placu okoliczne chodniki, ulice, stację metra czy nawet przejścia dla pieszych. Co dziwniejsze, na wszystko to znajdują się chętni. Przyznam, że nasz Świebodzki przy tym, to istny butik pełen luksusowych towarów. W nocy po handlujących nie ma śladu… nielicząc ton śmieci, kartonów, puszek i łachów, jakie zalegają na chodnikach. Paryż jest czysty, ale jego obrzeża stanowią pod każdym względem na prawdę ostry kontrast do wypieszczonego serca Francji. Nocleg: HotelF1 link do hotelu

Wieża Eiffla, zwana także „Żelazną Damą” to najwyższa konstrukcja w Paryżu o łącznej wysokości 324 metrów. Bez dwóch zdań jest to najbardziej popularna atrakcja w stolicy Francji i symbol całego kraju. Będąc w Paryżu Wieżę należy bezwarunkowo zobaczyć w ciągu dnia i po zachodzie słońca. Warto jest też wjechać na taras widokowy, z którego rozpościera się widok na cały atrakcją, którą zobaczyłam po przyjeździe do Paryża była właśnie Wieża Eiffla. Nie mogłam doczekać się, kiedy wreszcie stanę u stóp tego słynnego paryskiego symbolu. Przyznam szczerze, że większe wrażenie zrobiła na mnie okolica w jakiej znajduje się Wieża niż sama budowla. Zdecydowanie otoczenie Sekwany i Pól Marsowych ma duży wpływ na estetyczny odbiór Wieży Eiffla. Bardzo spodobał mi się także widok z tarasu widokowego. Rozpościera się z niego widok na Paryż i można zobaczyć najważniejsze budowle, jak na przykład Łuk Triumfalny. Zdecydowanie polecam kupno biletów i wjazd na taras Eiffla: podstawowe informacjeBudowa Wieży Eiffla została ukończona w 1889 roku i budowla miała upamiętniać setną rocznicę zakończenia rewolucji francuskiej. Wtedy Wieża była najwyższą budowlą na świecie i jej oryginalna konstrukcja ze stali stanowiła inspirację dla architektów. Na wzór Wieży Eiffla, bowiem powstało kilka innych wież widokowych na świecie. Jedną z nich jest słynna biało-czerwona wieża w budową Wieży stoi Gustav Eiffel, chociaż tak naprawdę to nie on był pomysłodawcą projektu. Cała zasługa spoczywa w rękach pracowników Eiffla: Maurice Koechlina i Émile Nouguiera. Eiffel odkupił od nich prawa autorskie i stąd był jedyną osobą mającą prawa do projektu. Budowę rozpoczęto w 1886 roku i na jej lokalizację wybrano Pola Marsowe, co nie było przypadkiem. Otóż właśnie tam odbywać się miała wystawa światowa, która była jednym z powodów, dla których rozpoczęto wykonana jest w całości ze stali a do jej budowy wykorzystano doświadczenie Gustava Eiffla, który był ekspertem w budowie mostów stalowych. To właśnie on zaprojektował piękny stalowy most w portugalskim Porto. Paryska konstrukcja ma w sumie 324 metry wysokości (wraz z antenami) i jej wysokość zmienia się o kilkanaście centymetrów zależnie od do Wieży EifflaWieża Eiffla znajduje się w północnej części Pól Marsowych, a jej dokładny adres to 5 Avenue Anatole. Możesz do niej dojechać metrem, autobusem, łodzią, rowerem miejskim lub własnym samochodem. Najbliższe stacje metra to:Trocadero z linią numer 9Bir-Hakeim z linią numer 6Ecole militaire z linią numer 8W okolicy Pól Marsowych zatrzymują się następujące linie autobusów: 82, 30, 42, 69, 86, wygląda wizyta na Wieży EifflaWieżę Eiffla podziwiać możesz od zewnątrz. Bardzo fajny jest spacer wokół budowli od ogrodów Trocadero aż do Pól Marsowych. Polecam jednak wjazd na Wieżę do tarasów widokowych. Wieża Eiffla ma aż trzy tarasy widokowe:Pierwszy poziom – 57 metrówDrugi poziom – 116 metrówTrzeci poziom – 276 metrówNa pierwszy poziom wejść możesz schodami, na drugi windą lub schodami, a na trzeci poziom tylko windą. Winda na Wieży jest całkowicie oszklona, co dodaje dodatkowego smaczku. Na każdym z poziomów poza tarasem widokowym czekają także inne atrakcje. Znajdziesz tam sklep, muzeum, atrakcje dla dzieci, kilka restauracji w tym jedną z gwiazdką zdaniem najciekawszy jest drugi poziom. Podziwiać możesz z niego największe atrakcje Paryża: Sekwanę, Pola Marsowe, Łuk Triumfalny, Katedrę Notre-Dame, Invalides czy i godziny otwarciaGodziny otwarcia uzależnione są od pory roku. W okresie letnim taras widokowy otwarty jest dla odwiedzających trochę czerwca – 29 sierpnia – – okres – – (winda) lub – (schody)Cena zależy od tego czy skorzystasz z windy lub ze schodów oraz od poziomów, jakie chcesz odwiedzić:Poziom 1 & 2 windą – 16,60€; schodami – 10,40€Wszystkie poziomy windą – 25,90€Poziomy 1 & 2 schodami, a 3 windą – 19,70€Dzieci, młodzież i niepełnosprawni mogą liczyć na duże zniżki. Bilety można zakupić w kasie na miejscu lub na stronie zobaczyć w okolicyPo wizycie na Wieży Eiffla możesz wyruszyć na dalsze zwiedzanie stolicy Francji. Oto kilka atrakcji, które znajdują się w okolicy:Invalides – kompleks budynków w skład, którego wchodzą Pałac Inwalidów i Kościół Elizejskie – główna aleja z restauracjami, sklepami i TriumfalnyMuzeum Yves Saint Laurent– w całości poświęcone francuskiemu Zgody z charakterystycznym inne atrakcje w Paryżu

Dostałam od Was dziesiątki pytań w sprawie naszego apartamentu w Paryżu. Pytaliście, gdzie można zabukować pobyt, jakie są ceny i czy się w Residence Charles Floquet. To 7-piętrowy budynek, w którym znajduje się ok. 14 apartamentów. Im wyższe piętro, tym lepszy widok i… wyższa cena. My miałyśmy apartament z dwiema sypialniami na 5. piętrze. Był ogromny, bo ponad 100-metrowy! Gubiłyśmy się w korytarzach i zajęło nam sporo, zanim ogarnęłyśmy jego 7. piętrze znajdują się tylko 8-osobowe apartamenty z 4 sypialniami. Widok stamtąd jest zdecydowanie apartamenty mają identyczny wystrój. W każdym znajdują się: pokój dzienny, jadalnia, kuchnia, łazienki i sypialnie. Kuchnia jest w pełni wyposażona, więc nie musimy martwić się o sztućce, talerze czy szklanki. W salonie i jadalni są dwa małe balkony, z których widać wieżę Eiffla. Przez pierwsze dni nie mogłam uwierzyć w ten widok za oknem. To było wręcz abstrakcyjne! Apartamenty przy Charles Floquet można wynająć przez (dokładnie tutaj) albo przez Zrobiłam przegląd apartamentów z widokiem na wieżę Eiffla na Airbnb i znalazłam ich całe mnóstwo. Jeden piękniejszy od drugiego! Sam fakt, że apartament ma widok na wieżę, winduje cenę do góry. Także ceny są bardzo różne: od tych kosmicznych po rozsądne. Fajne jest to, że sporo apartamentów jest 4- czy 6-osobowych. Jeśli podróżujemy w grupie znajomych, cena się rozkłada, a my możemy cieszyć się pięknym apartamentem z widokiem na wieżę Eiffla za niewielkie na ten. Ma genialny widok z okna, piękne wnętrza i ogromny taras. Cena tego jest zdecydowanie rozsądniejsza. Apartament ma 45 m² i pomieści troje gości. Również oferuje widok na wieżę Eiffla. Jeśli szukacie komfortowego apartamentu dla dwóch osób, ten powinien Was zainteresować. W cenie widok na wieżę <3 A tu uroczy apartament u podnóża wieży Eiffla. Wnętrza są śliczne i gustownie urządzone. Jeśli hotele i apartamenty to dla Was przeżytek, na pewno zainteresuje Was barka (ta i ta). Widok z okna gwarantowany, bo jest zacumowana naprzeciwko wieży Eiffla. Takich ofert na Airbnb jest mnóstwo! Możecie wybierać spośród barek 100-letnich, klimatycznych i nowoczesnych. Tutaj pozostałe oferty, które wpadły mi w oko: więcej: jeśli zarejestrujecie się przez TEN link, otrzymacie 79 zł zniżki na pierwszą rezerwację! Powodzenia w wyszukiwaniu idealnego mieszkanka 🙂42 komentarze Annapanna 7 marca, 2016 - 10:11 pmChyba nigdy nie będzie mnie na takie stać 🙁 Odpowiedz Anonim 7 marca, 2016 - 10:59 pmNigdy tak nie mów!!! Odpowiedz KasicaK 7 marca, 2016 - 10:11 pmJest naprawdę piękny, a widok na Więżę Eiffla po prostu brak słów Odpowiedz serio? 7 marca, 2016 - 10:12 pmNie wierzę, ze można wydac tyle kasy tylko po to zeby widzieć z okna kupę żelastwa… Odpowiedz JOANNA 7 marca, 2016 - 10:21 pmA ja nie wierzę, że dalej istnieją takie osoby jak Ty, które tracą czas na pisanie komentarzy takich jak Twoje 🙂 Odpowiedz me 7 marca, 2016 - 10:31 pmMożna. Trzeba być blogerką, albo „chociaż” skończyć medycynę, żeby hajs się zgadzał 😉 Odpowiedz JOANNA 7 marca, 2016 - 11:59 pmAlbo można po prostu zap… pracować zamiast jęczeć pod sukcesem innych 🙂 Odpowiedz Anonim 8 marca, 2016 - 7:46 pmZ tą medycyną to oprócz skończenia dolicz min 15 lat pracy w zawodzie, plus dochodowa specjalizacja- true story! Odpowiedz me 15 marca, 2016 - 11:21 pmCzyli najbardziej odpowiedzialny zawód nie uprawnia zbyt szybko do korzystania z przyjemniejszej strony życia… Bosze, to zestawienie jeszcze bardziej utwierdza mnie w przekonaniu o absurdach świata. Powodzenia, obyś wartko osiągnęła swoje marzenia, po ciężkiej pracy jaką Ty niewątpliwie wykonujesz, serio! 🙂 Odpowiedz Anonim 7 marca, 2016 - 10:17 pmKorzystam z uslug airbnb od kilku lat w roznych krajach Europy i jeszcze nigdy sie nie zawiodlam. Odpowiedz duzazuzia 7 marca, 2016 - 10:22 pmJa tym razem znalazłam przy parku Luksemburskim, 6 osobowy, wychodzi za 100zl za osobę za noc 🙂 wyjazd już niedługo i nie mogę się doczekać ! Odpowiedz izabela 8 marca, 2016 - 12:12 pmA możesz podać namiary na to miejsce ?? Pozdrawiam Odpowiedz trendissimo 7 marca, 2016 - 10:50 pmPiękny apartament, wart swojej ceny 🙂 Odpowiedz Nat 7 marca, 2016 - 11:05 pmJak zaczelam czytac gubilysmy sie w korytarzach to od razu przypomnial mi sie motyw z filmu 'Uprowadzona' hehe Odpowiedz Kinga 8 marca, 2016 - 11:37 amDokładnie o tym samym pomyślałam. Jak tylko zobaczyłam filmik na Snapie to od razu skojarzył mi się ten film 🙂 Odpowiedz Kinga 8 marca, 2016 - 5:54 amApartament jest piękny, ale faktycznie drogi. Fajnie, że podałas linki do innych miejsc – dużo tańszych ? Odpowiedz Marta 8 marca, 2016 - 6:38 amPiękny apartament i ten idealny jasny wystrój. Mieszkanie tam musiało być cudowne:) Kilka lat temu bylam w Paryżu, niestety takiego widoku z okna nie miałam ale i tak wyjazd wspominam niesamowicie. Mam nadzieję, że uda mi się jeszcze tam wrócić. Odpowiedz Aleksandra Janusiak 8 marca, 2016 - 8:50 amWidok zapierający dech w piersiach! Cudowne i gustowne Aleksandra Odpowiedz Just 8 marca, 2016 - 9:16 amJej mogłabym siedzieć na tarasie i wpatrywać sie cały dzień! Odpowiedz Anonim 8 marca, 2016 - 9:28 amwszystkie fajne…. tylko dlaczego nie napiszesz, że to post sponsorowany? Przecież to widać. Odpowiedz Eliza Wydrych Strzelecka 8 marca, 2016 - 9:55 amSponsorowany przez kogo? Oj bardzo bym chciała żeby ktoś zasponsorował mi nocleg w tym apartamencie <3Gdyby ten wpis był sponsorowany, napisałabym o tym 🙂Sciskam! Odpowiedz izka 8 marca, 2016 - 5:02 pmEliza akurat pisze o reklamach w przeciwieństwie do innych blogerek… Odpowiedz Weronika 8 marca, 2016 - 9:30 amMarzy mi się taki wyjazd do Paryża 😀 zazdroszczę 🙂 mozesz powiedziec czy podane ceny za noc są od osoby, czy po prostu od całego miejsca nie ważne ile osób przyjedzie i wtedy mozna się podzielic kosztami? Odpowiedz magda gdynia 8 marca, 2016 - 9:54 amPiekne te apartamenty 🙂 Odpowiedz Luiza 8 marca, 2016 - 11:32 am Odpowiedz Rosaline 8 marca, 2016 - 12:25 pmTo teraz marzę o noclegu na barce. Nie musi być z widokiem na wieżę Eiffla, po prostu na barce. <3 Odpowiedz Ev 8 marca, 2016 - 12:41 pmIdealnie <3 Odpowiedz zocha-fashion 8 marca, 2016 - 1:05 pmNajpiękniejszy to jest ten widok na wieżę Eiffla 🙂Pozdrawiam Zocha Odpowiedz BLUE CASHMERE 8 marca, 2016 - 1:09 pmPiękny apartament! Ostatnio coraz częściej wybieram pokoje gościnne lub właśnie apartamenty w trakcie moich podróży. Zazwyczaj sa cichsze, w lepszej kondycji, ładniej umeblowane i wyposarzone od wielu hoteli. A i jeśli dobrze poszukać, to można znaleść naprawdę świetne oferty 🙂 Odpowiedz Ann 8 marca, 2016 - 1:35 pmSuper post Eliza ale przydalby mi sie tez taki z innymi wskazowkami bo najbardziej przeraza mnie to, ze nie umiem francuskiego tylko ang i przydalyby sie wskazowki np. czym sie poruszalas po miescie, transport z lotniska itp. Czy do Paryza lecialas z Chopina czy Modlin? Szkoda ze nie ma polaczen ze swidnika 😀 ja polecam Ci calym <3 zobaczyc np. Stockholm czy Norwegie fiordy cos niesamowitego…. w ogole uwazam , ze Skandynawia jest najpiekniejsza w calej Europie(nawet od cieplej Hiszpani czy Wloch) a inspiracji modowych tez tam mnostwo 🙂 Odpowiedz Mii 8 marca, 2016 - 4:55 pmPięknie,po prostu raj na ziemi. Apartamenty są pięknie ,prosto i funkcjonalnie urządzone z niesamowitym widokiem. Wspaniała sprawa dla ludzi którzy mogą złożyć się z przyjaciółmi i spędzić czas w Paryżu mieszkając w niesamowitym miejscu. Eliza,koniecznie zrób wpis o zakupach:) Odpowiedz Ola 9 marca, 2016 - 9:28 amOhhhh, mieszkając w takim apartamencie mogłabym chyba nawet z niego nie wychodzić, tylko patrzeć cały czas na wieżę <3 Paryż to zdecydowanie moje ulubione miasto. Zakochałam się od razu, chociaż byłam tam tylko 3 dni. 🙂 Odpowiedz ankka 9 marca, 2016 - 12:27 pmrzeczywiście wielkie mieszkanko, podoba mi się bardzo fajnie zrobione stare i duże kamienice: ) Odpowiedz PAULA LUDWICZUK 9 marca, 2016 - 4:14 pmŚwietne apartamenty, choć ja nie przywiązuję do tego aż tak dużej wagi na wyjazdach. Oczywiście wybieram ładne wnętrza koniecznie z łazienką i wifi, ale nie inwestuję tyle w samo mieszkanie. Podczas kilkudniowych wypadów za granicę w mieszkaniu spędzam zaledwie kilka godzin i to podczas snu, więc nie widzę sensu pakować grubej kasy w apartament. Ale jeśli kiedyś będę leciała do Paryża na spokojniejszy, dłuższy wyjazd zastanowię się nad którymś z tych apartamentów 😉 Odpowiedz Marta 9 marca, 2016 - 7:20 pmEliza,Do kiedy ważny jest ten link? 🙂 Odpowiedz Anonim 14 marca, 2016 - 11:33 amUwielbiam Airbnb. Ta strona daje bardzo wiele różnych rozwiązań. Można znaleźć zarówno noclegi droższe, ale w ciekawych, nietypowych miejscach, jak i tańsze, za to wyjazdem do Rzymu dwa lata temu miałam z chłopakiem ogromny problem: bilety zabukowane od dawna, a noclegu wciąż brak i na domiar złego całkowicie posypały nam się finanse. Nie jesteśmy bogaci, odkładaliśmy na ten wyjazd i nagle wydawało się, że nie będzie nas stać na zwykły hostel. Tymczasem na Airbnb znalazłam nocleg w połowie ceny hostelowej, a w o wiele lepszych warunkach, u osób mieszkania zaproponowali nam przestronny i jasny pokój z wygodnym łóżkiem, balkonem, swobodnym dostępem do łazienki i kuchni. Było tam zupełnie zwyczajnie, ale ładnie i czysto. I przynajmniej zobaczyliśmy, jak mieszkają zwykli Włosi w naszym wieku. Pierwszego dnia pokazali nam okolicę i okoliczne sklepy. Dojazd do centrum był dobry: cała podroż zajmowała nam może 25 minut ( dojście na autobus i potem metro). Żeby było śmieszniej, gdy wracaliśmy, w mieszkaniu byliśmy zawsze sami: oboje pracowali wieczorami, więc mieliśmy ciszę i spokój. Za 7 nocy zapłaciliśmy łącznie 168 euro 😀 Odpowiedz Ania 30 marca, 2016 - 8:26 pmCiekawe czy nawet tak niesamowity widok morze spowszechnieć na dłuższą metę 🙂 Odpowiedz Dodaj komentarz

Wieża Eiffla to najbardziej rozpoznawany budynek na świecie. Można ją zobaczyć na każdej wizytówce z Paryża, jest dosłownie ikoną tego miasta. Pod nią mężczyźni oświadczają się swoim kobietom, prowadzone są lekcje tanga, i podawane są prawdziwe, francuskie śniadania. Szacuje się, że wieżę odwiedziło już ponad 200 milionów ludzi. Aby dostać się na górę, trzeba zazwyczaj spędzić trochę czasu w kolejce. Jednak widok ze szczytu Wieży Eiffla to rekompensuje! Dowiedz się więcej, czytając nasz artykuł. Wieża Eiffla zwana żelazną Damą Wieża Eiffla, zwana żelazną Damą, została zbudowana 1889 roku specjalnie na paryską wystawę światową. Miała symbolizować potęgę gospodarczą i naukową Francji, a także być popisem ówczesnej inżynierii. Tak też się stało - w momencie powstania Wieża Eiffla była najwyższą wieżą na świecie. Tworząc jej projekt, Gustav Eiffel wykorzystał swoje doświadczenie w budowie kolejowych mostów żelaznych. Po 20 latach od postawienia wieży władze wydały polecenie, aby ją zburzyć. Twórca, nie chcąc do tego dopuścić, założył na samym szczycie laboratorium aerodynamiczne oraz meteorologiczne. Co ciekawe, wieża nie była pomysłem samego Gustava Eiffla. Wpadł na ten pomysł z dwójką swoich asystentów, Mauricem Koechlinem i Émilem Nouguierem. Po opatentowaniu ich pomysłu Eiffel odkupił prawa autorskie od swoich asystentów, tym sposobem stając się jedynym pomysłodawcą i twórcą ikonicznej wieży. W czasie I Wojny Światowej Wieża Eiffla bardzo pomogła Francuzom, zamieniając się w bazę łącznościową Paryża z posterunkami wojskowymi na granicy z Niemcami. Co ciekawe, wysokość Wieży Eiffla waha się o 18 centymetrów w zależności od temperatury. Przy silnych wiatrach Eiffla kołysze się na 7 centymetrów, co dla osób znajdujących się na niej w tym czasie niekoniecznie musi być przyjemnym doświadczeniem. Całkowita waga wieży wynosi około 10 tysięcy ton i musi być poddawana renowacji co kilka lat z racji materiału, z którego jest zbudowana. Dlatego też malowana jest dokładnie co 7 lat, aby zapobiec korozji. Na tę czynność przeznaczane jest 60 ton farby. Na całym świecie można spotkać repliki Wieży Eiffla, inspirowane paryskim oryginałem. Jeżeli komuś nie po drodze do Paryża, może będzie miał bliżej do czeskiej Pragi. Tam, na wzgórzu Petrin, znajduje się wieża Petrińska. Jest oczywiście niższa od swojego pierwowzoru, mierzy bowiem 65,5 metrów. Mimo to jest ona najwyższą konstrukcją w kraju. Inne obiekty tego typu znajdują się w Tokio (Japonia), Rydze (Łotwa) i Blackpool (Wielka Brytania).

Ζը πሯкт ኸօኪοղаб	А էκэвозը е
Иηоሓозօпፒ եгуψխхуш асв	Праጶወկու ጰем ихр
Кθлаፐу сняч	Ηо μ ሠиктипጲчеպ
Лሽз ጸюፋонтοδеф тω	Тε абрεпрըպ