O DWÓCH TAKICH, CO UKRADLI KSIĘŻYC Opis Spektakl bierze udział w Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa” realizowanym dla uczczenia przypadającego w 2015 roku jubileuszu 250-lecia teatru publicznego w Polsce. Konkurs organizuje Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Powieść o przygodach Jacka i Placka napisaną przez Kornela Makuszyńskiego w 1928 roku niewątpliwie rozsławiły adaptacje filmowe: czarno-biała Jana Batorego z 1962 roku (z udziałem braci Kaczyńskich, którzy wtedy nawet nie marzyli o karierze politycznej) i animowana z muzyką zespołu Lady Pank z 1989 roku. Kiedy przyszła kolej na teatr, po książkę sięgnął reżyser i twórca słynnych spektakli dla dzieci i młodzieży Cezary Domagała, zachęcony sukcesem innej książki Kornela Makuszyńskiego zaadaptowanej na scenę, a mianowicie Awantury o Basię (premiera w Teatrze Rampa w 2013). Wraz z kompozytorem Tomaszem Bajerskim stworzyli musical familijny O dwóch takich, co ukradli księżyc – barwną muzyczną opowieść o przygodach niesfornych, a nawet złośliwych bliźniaków z „miasteczka o skromnej nazwie Zapiecek”, którzy opuścili rodzinne strony w poszukiwaniu bogactwa i szczęścia niezwiązanego jednak z żadną uczciwą pracą... Zawarte w musicalu 23 mądre a jednocześnie zabawne piosenki idealnie oddają przesłanie Makuszyńskiego. Przypominają o tym, co jest w życiu ważne, co doceniamy dopiero w kontekście braku kogoś lub czegoś i akcentują siłę matczynej miłości, która jest w stanie pokonać wszelkie przeciwności losu. Prapremiera musicalu Domagały i Bajerskiego miała miejsce w 2002 roku w Teatrze Nowym, którego dyrektorem był wówczas Adam Hanuszkiewicz. Spotkała się wtedy z bardzo dobrym przyjęciem krytyków i publiczności. Obecna inscenizacja będzie zupełnie odbiegać od tej z przed 12 laty m. in. za sprawą Małgorzaty Szydłowskiej - autorki bardzo efektownej, współczesnej scenografii i kostiumów, nowej, współgrającej z inscenizacją aranżacji muzycznej utworów przygotowanych przez młodego kompozytora i aranżera Andrzeja Bonarka oraz choreografii Marty Domagały. W spektaklu zobaczymy cały zespół Teatru Rampa. W role Jacka i Placka wcielą się Dorota Osińska (obdarzona wspaniałym talentem wokalnym, doskonale znana widzom Rampy) oraz Michalina Brudnowska (gościnnie) . Wywiad z Reżyserem Cezarym Domagałą po premierze w Teatrze Rampa: Muzyczna zapowiedź spektaklu, kliknij i posłuchaj! Twórcy "O dwóch takich, co ukradli księżyc" wg powieści Kornela Makuszyńskiego adaptacja, reżyseria, teksty piosenek - Cezary Domagała muzyka - Tomasz Bajerski aranżacje - Andrzej Bonarek scenografia i kostiumy - Małgorzata Szydłowska choreografia - Marta Domagała Obsada JACEK Dorota OsińskaPLACEK Michalina BrudnowskaMATKA Agnieszka FajlhauerOJCIEC, TRZĘSIONKA Robert TonderaBURMISTRZ, ŁAPIDUCH Robert KowalskiBURMISTRZOWA Brygida TurowskaRZEŹNIKOWA Małgorzata Duda – KozeraPIEKARZ, DRAPICHRUST Konrad MarszałekPIEKARZOWA Joanna GórniakMUZYKANT, STARZEC Leszek AbrahamowiczKRAWIEC Piotr FurmanKRAWCOWA Kamila BorutaKOWAL, ŁAMIGNAT Julian MereŻONA KOWALA Magdalena Cwen-HanuszkiewiczRZEŹNIK, OBERŻYSTA Maciej GąsiorekSZEWC, SARADELLA Andrzej NiemirskiOSIOŁ PATAŁŁACH Piotr FurmanMORTADELLA, HERSZT ZBÓJCÓW Mieczysław MorańskiKOBIETA Z BAGIEN Dominika Łakomska/Katarzyna Kozak (dublura)POSŁANIEC, NIEBORAK Mateusz CieślakKSIĘŻYC Cezary Domagała (głos) Multimedia Recenzje W bajkowym świecieDziś często próbuje się odbierać dzieciom ich dziecinny świat i na siłę wtłaczać je w sprawy, których nie rozumieją. Dobrze, że są jeszcze twórcy, którzy nie ulegli temu szaleństwu i proponują najmłodszym przedstawienia piękne, mądre, szlachetne, pozwalające im na przebywanie w świecie baśni. Takie właśnie jest warszawskie przedstawienie wyreżyserowane przez Cezarego Domagałę, z muzyką Tomasza Bajerskiego: "O dwóch takich, co ukradli księżyc" w Teatrze o takie przedstawienia, które prócz rozrywki niosą także element edukacyjny, wychowują dzieci do miłości, do szacunku do drugiego człowieka, wskazują na podstawowe wartości, kreślą wyraźną granicę między dobrem i złem i wpajają dzieciom, że bycie dobrym, szlachetnym i prawdomównym człowiekiem jest czymś niezwykle ważnym i pięknym. A kiedy się pobłądzi, to zawsze jest możliwość powrotu na właściwą ścieżkę. Tak jak to się dzieje w musicalu "O dwóch takich, co ukradli księżyc" według powieści Kornela Makuszyńskiego. (...)Niesforni bliźniacy, Jacek i Placek, bohaterowie spektaklu "O dwóch takich, co ukradli księżyc", wyruszyli w świat w poszukiwaniu miejsca, gdzie nie trzeba pracować. Nie znaleźli takiego kraju, ale dzięki napotkanym ludziom i sytuacjom, których doświadczyli, nauczyli się doceniać wartości, które są w życiu ma formę musicalu. Duet Dorota Osińska w roli Jacka i Michalina Brudnowska jako Placek doskonale wybrzmiewają wokalnie i świetnie wykorzystują ruch. Rytmiczna muzyka i znakomita choreografia, łatwe do zapamiętania piosenki, bajecznie kolorowe kostiumy, ekspresywna gra całego zespołu tworzą niezwykle dynamiczny, bajecznie kolorowy spektakl, w który dzieci chętnie się włączają. Dominują w nim znakomite wyczucie formy, atrakcyjne obrazowanie, optymizm, humor i radość życia. Temida Stankiewicz-Podhorecka Bez lukru i banałuKiedy ma się w zespole takie aktorki jak Dorota Osińska i Michalina Brudnowska, trudno się dziwić, że Cezary Domagała po raz kolejny postanowił zmierzyć się – tym razem w Teatrze Rampa – z muzyczną interpretacją książki Kornela Makuszyńskiego „O dwóch takich, co ukradli księżyc” . Obydwie aktorki tworzą w tym familijnym musicalu role, które zarówno na poziomie aktorskim, jak i wokalnym można uznać za doskonałe. Są jak jeden organizm,co jest nie bez znaczenia w sytuacji grania nieposkromionych bliźniaków, personifikujących egoizm i lenistwo, które postanawiają opuścić rodzinne strony w poszukiwaniu wygodnego życia, kasy i szczęścia.(...)Sympatyczny duet głównych wykonawców wspiera w tej inscenizacji cały zespół aktorski, który sprawnie realizując postawione zadania, zwłaszcza jeśli chodzi o poszukiwanie charakterystyczności postaci, z tym samym sukcesem posługuje się i tańcem i śpiewem, który zawsze był mocną stroną artystów przy Kołowej. Cezary Domagała stara się zarówno w sferze aktorskiej jak i narracyjnej tego wywiedzionego z literackiej materii spektaklu, odchodzić dalekood schematyzmu, infantylizmu i pustej efektowności czy banału. Zwraca uwagę postać Księżyca, która przemawiając z offu głosem samego reżysera, staje się poprzez ingerencję w strukturę przedstawienia jakby kreatorem scenicznych wydarzeń. Muzyka Tomasza Bajerskiego, w aranżacjach Andrzeja Bonarka, spełnia tutaj bardzo ważną funkcję, bo nie tylko podbija nastrój i wprowadza w różne zaułki tematów, u Makuszyńskiego zresztą dość liczne, ale również poszerza takie elementy jak emocjonalność (Pieśń tęskniącej Matki oczekującej na powrót swojego syna czy Wołanie Matki Jacka i Placka), przestrzeń czy czas sceniczny. Rozśpiewane i roztańczone przedstawienie Domagały jest widowiskiem szalenie dynamicznym, rozedrganym od emocji, które raz pobudzają do wzruszenia, to znów skrzą się humorem, który zatrzymuje uśmiech na twarzach zarówno dzieci jak i dorosłych. A wszystko to prowadzi do finału, w którym okazuje się, że nie ma na świecie nic bardziej cennego od miłości matki, nic bardziej wartościowego od kromki zwykłego pomimo całej oczywistości tej prawdy, myśl ta wybrzmiewa w Rampie tak sugestywnie i radośnie, że pamięta się o niej jeszcze długo po wyjściu z teatru. (...) Rozśpiewani i roztańczeni bliźniacy (...) Jak na musical przystało, muzyka (skomponowana przez Tomasza Bajerskiego) rozbrzmiewa niemal bez przerwy, aktorzy śpiewają i tańczą - przy czym to pierwsze wychodzi im znacznie lepiej. Szczególne wrażenie robią Jacek i Placek, grani brawurowo przez dwie aktorki: Dorotę Osińską i Michalinę Brudnowską. Słowa piosenek bardzo szybko zapadają w pamięć, dzięki czemu już po jednym wysłuchaniu utworów dzieci chętnie je nucą. Twórcy spektaklu najwyraźniej to przewidzieli, gdyż do programu dołączona została płyta z 26 uwagę zasługują też scenografia i kostiumy, stworzone przez Małgorzatę Szydłowską. Pozornie proste, doskonale oddają nastrój przestawienia i ukazują pomysłowość ich twórczyni. Intrygujący od samego początku księżyc przejmuje raz na jakiś czas rolę ekranu, na którym wyświetlane są projekcje multimedialne, co dodatkowo czyni go jeszcze bardziej tajemniczym. Cezary Domagała po raz kolejny pokazał, że teatr dla dzieci to pojęcie bardzo szerokie, dające duże pole do popisu. Stwierdzam stanowczo, że i tym razem popis się udał! Świerżewska "O dwóch takich co ukradli księżyc" – recenzja spektaklu okiem rodzicaPatronat samego początku przedstawienie nabrało imponującego tempa, które odzwierciedlało temperament głównych bohaterów sztuki. Jacek i Placek od momentu swoich urodzin sprawiali wiele zamieszania na scenie i poza nią, gdy aktorzy urządzali pościgi i gonitwy pomiędzy rzędami siedzeń na widowni. Aktorki odgrywające główne role znakomicie uwypukliły urwisowskie cechy charakteru bliźniaków. Podróż przez wszystkie etapy muzycznej opowieści przebiegała wartko i z humorem. Jako centralny element dekoracji, przykuwał uwagę wielki księżyc. Były na nim wyświetlane różnorodne motywy graficzne i filmowe, znakomicie budujące i wzmacniające nastrój odgrywanych scen. Poza tym scenografia była raczej skromna i nie odwracała uwagi od gry aktorów. Całość inscenizacji dopełniły kostiumy, bardzo dobrze dobrane do ról, czy to biedaków z Zapiecka, poddanych w Psiej Górce, mieszkańców Złotego Miasta, czy wreszcie zbójców. Oprawa muzyczna z początku wydawała się monotonna, głównie przez szybkie tempo, jednak z biegiem przedstawienia zmieniała się, w zależności od wydarzeń ukazywanych na scenie. Nie bez znaczenia wydaje się kunszt wokalny wszystkich wykonawców. Teksty piosenek wpadają w ucho, tak że po kilkukrotnym odsłuchaniu przez dzieci płyty z muzyką ze spektaklu, odśpiewują całe ich fragmenty. Najnowszy spektakl familijny w Teatrze Rampa oglądałem z córkami w wieku 6 i 7 lat. One oglądały na stojąco, co jest niewątpliwie najlepszą rekomendacją ze strony widzów, dla których to widowisko zostało stworzone. Z rodziną do RampySwoje czterdziestolecie, obchodzone w Międzynarodowy Dzień Teatru, Teatr Rampa uczcił kolejną udaną teatru na Targówku po raz kolejny pokazuje, że jest miejscem przyjaznym dla całej rodziny, promującym pozytywne wartości. Warto przy tej okazji przypomnieć, że od 2012 r. teatr ten organizuje weekendy familijne, czyli sobotnio-niedzielne przedstawienia dla rodzin z dziećmi, cieszące się sporym zainteresowaniem. Po spektaklach takich jak "Tajemniczy ogród", "W pogoni za bajką" czy "Awantura o Basię" na scenie dziecięco-młodzieżowej zagościła adaptacja słynnej powieści Kornela Makuszyńskiego "O dwóch takich, co ukradli księżyc". Spektakl, jak cała twórczość Makuszyńskiego, przesiąknięty jest pochwałą rodziny, uczciwego i ubogiego życia oraz wartości takich jak przyjaźń, dobroć i bezinteresowna pomoc. Wielbiciele prozy pisarza zwanego "autorem uśmiechniętych książek" na pewno się nie bohaterami są bracia bliźniacy, Jacek i Placek, którzy przychodzą na świat w ubogiej, lecz kochającej się rodzinie mieszkającej we wsi Zapiecek. Szybko się okazuje, że chłopcy są skorzy do psikusów, rozkapryszeni i leniwi. Uczciwej pracy unikają jak ognia, więc kiedy rodzice wysyłają ich w pole, wyruszają w świat, by szukać miejsca, gdzie życie jest łatwe, lekkie i przyjemne. Przeżyte po drodze przygody uświadamiają im jednak, że jedynym sposobem na odnalezienie szczęścia jest ciężka praca oraz okazywanie rodzicom szacunku i zwraca uwagę ciekawą scenografią oraz dynamiczną muzyką i tańcem. Piosenki są pełne humoru, choć niektóre sceny wydają się odrobinę zbyt mroczne, co może przestraszyć młodsze dzieci. W rolę Placka wcieliła się aktorka i wokalistka, znana z programów takich jak "Bitwa na głosy" czy "The Voice of Poland" Michalina Bródnowska. Największym atutem spektaklu jest fakt, że wszystko jest w nim na swoim miejscu: mama jest mamą, tata tatą, dobro dobrem, a zło złem.» Iwona ŻurekTygodnik idziemy11 kwietnia 2015 Rampa dla młodych widzów(…)Cezary Domagała adaptował tekst Makuszyńskiego dla potrzeb teatralnej sceny. Napisał też słowa piosenek do muzyki Tomasza Bajerskiego, a wszystko sprawnie i rzetelnie wyreżyserował. (...)Na scenie Rampy jest wirująco i kolorowo. Niemal baśniowo. Dwie młode, delikatne w swojej posturze aktorki szaleją. Dorota Osińska jako Jacek doskonale prezentuje walory głosowe (…). Bez zarzutu w rolę Placka wcieliła się Michalina Brudnowska. Dziewczyny po prostu "roznoszą" scenę. Są znakomite ruchowo. Obdarowują swoje postacie bogactwem przeróżnych uczuć, humorem i zawodzą w spektaklu jak zawsze znakomici aktorzy Rampy: Małgorzata Duda-Kozera, Magdalena Cwenówna-Hanuszkiewicz, Dominika Łakomska, Andrzej Niemirski, Mieczysław Morański, Maciej Gąsiorek i Piotr spektaklu jest dużo ruchu, co wpływa na jego niezwykłą dynamikę (może chwilami odczuwa się nawet jej nadmiar). Nowoczesne aranżacje muzyczne autorstwa Andrzeja Bonarka sprawiają, że piosenki skrzą się nie tylko linią melodyczną, ale i bogactwem w Rampie mogą oglądać nie tylko dzieci. Z pewnością zaspokoi on zainteresowania i oczekiwania widzów dorosłych. Bo łobuzerstwo bliźniaków jest lekkie, a nawet przyjemne. (...)Znakomicie prezentują się w musicalu sceny zbiorowe, których wizytówką stają się wspólnie śpiewane piosenki świadczące o znakomitych głosach aktorów i ich świetnym przygotowaniu wokalnym. Kolorowa, zabawna, ale jakże funkcjonalna scenografia autorstwa Małgorzaty Szydłowskiej przenosi widza w zaczarowany świat (…), w którym dzieci i dorośli znajdą życiowe prawdy i wartości. Ten spektakl mówi o rodzinnej miłości, dziecięcej przyjaźni, o ludzkiej dobroci. To apoteoza rodzinnego życia i rodzinnych wartości (tato jest tatą, a mama mamą). Rzetelność inscenizacyjna idzie w parze z walorami prozy Makuszyńskiego. Rodzice śmiało mogą wybrać się ze swoimi pociechami na spektakl w ramach Dnia Dziecka i Dnia Matki. Marzena RutkowskaTygodnik Ciechanowski nr 1912 maja 2015 Partner: